aşk ölmektir sonundagecenin gözlerine ay indiği zaman salına salına yüreğim hep sana göçe kalkar umutla şimdi bütün pencerelerim sana tutsak yokluğunda kendi karanlığını büyütür içimde bir başka karanlık ellerin tenimi sil baştan tavafa çıkarken yavaşca gözlerimin kenarında uyuttuğum düşlerim uyanır ve... ay gece boyunca sokaklarda kendini saklar ki aşk ölüme atlamaktır aslında biraz gözü kara olmak gerek ve çokça yanmak gözlerimi kendine mevziler bir kaç damla göz yaşı kendini bilmez adımlarım düşerken kaldırımlarına ve kırlangıçlar dönerken başımda cığlık cığlığa yüreğim aynı serenatla tek senin adını sayıklar insan eceline bile sarılabilmeli bazen ve hatta çokca sevebilmeli ecelini canla başla ne zaman sarılsam sana saçların düşer omuzlarıma hazanlı bakışın değerken bakışlarıma içim yanar ki gölgen bu kadar sabıkalı iken bütün odalarımda ben yine sana kaparım gözlerimi büyük bir aşkla biliyorum ki... aşk ölümün kucağında yaşamaktır kah gözlerini pembe rüyalara yatırarak kah yüreğimi düşlerinle avutarak ama biliyorum ki... illaki ölmektir aşk Hasan İpek dört mart carşamba ikibin on beş |