sana dokunduğum o günden beri... / ki ben sana dokunduğum ta o günden beri yanıyorum sen farkında olmadan ve yüzüme bahar değmeyeli nicedir gelde gör beni hasretini yansıtan gözlerimde şimdi ahuzarın var bir başka tende seni aramak yaralar beni ö l ü r ü m şakağıma dayanmış silahın soğuk kurşunuyla oysa ki... sana sarılıp uyumak vardı ya şimdi kar beyazı bulutların o mavi sarhoşluğunda söyle bana hangi yürek özlemle çiçeğe durur anlat ne olur anlat bana şimdi dudaklarımdan hece hece dökülür adın gözlerimden didarlar çağlar usul usul avuçlarıma ve seni ve beni özetle ikimizi düşledikce yüreğim sarmaş dolaş oluruz ikimiz aynı çatının altında oysa ki sen bilirim ki hep kayıp gidersin avuçlarımın arasından ve hasretin bir kez daha büyürken göz çukurlarımda şimdi bana her yer bir yangın yeriyken yokluğunla sensiz her şey rengini bir bir çaldırır rüzgarlara ve sen umutsuz günlerimi umutlandıran tek umudumsun benim gece nöbetini devreder hasretini bir soluktan diğer soluğa ki bana kafa tutacak kadar da sevdalıdır sana kalbim ve bil ki hasretinle durmanın son noktasına varmakta .../ bu yürek dayanır mı kahrolası yokluğuna ve hangi güneş döner yüzünü bu özlemle bakışlarıma Hasan İpek onbeş nisan ikibin onbeş |