yabancı şehirler çıkar karşımagözlerimin çığlığında büyürken aşkımız ben tek seni sevdim ve ben hep sevdikce seni çoğaldı korkularım yavaşca vuslata ermeyen bir hikayedir bizim sevdamız anılarımdan kalma bir kadın ağlarken köşe başlarında ve gelişine umutlar yeşertirim tek senin için yokluğun ecel gibi yapışıp durdukca canına ben kanardım sen farkında olmasanda ve sen yarınsız yarım bir kederle doğardın içime sürgün yollarım ayaklarımı esir alıp durdukca ki... ben ne yapsam da aslında bilirdim aşk hasretle bağdaşamaz asla şimdilerde bir kış sancısı kundaklar düşlerimizi bulanık sular avuçlarımda kanarken usulca ve ben sokak aralarında ölümle yüzleşirim bilmediğim şehirler bilirim mezar olacak sevdamıza bilinmez bir sızı yakalar en ince yerimden şimdi beni kalsam ölüm gitsem ölüm başka bir yol çıkmaz karşıma Hasan İpek sekiz nisan ikibin onbeş |