üşür ellerim yokluğunlaüşür akşamlar üstüne hasretini giyinmiş karanlıklarda ve sessizce uyanır yine gecelerim kirpiğimin ucundaki yokluğuna şimdi tek satırlık tebessümün ısıtır yine beni sesinin ahenginden bir bir düşerken akşamlar ve ben yine senli bir düşe yaslarım kendimi her düş beni seninle harmanlayıp durdukca aklımı alan gözlerin duvarlarımla oynaşır şimdi aklım düşerken bir gölgenin peşine koşarcasına ve bir güz yaprağına sevdamız yazılır usul usul sesin karışıp giderken rüzgarların uğultusuna ve tanımsız bir sızının koynunda üşür ellerim gözlerin deli bir yağmur misali yağdıkca başıma yuvasız bir kuşa dönerim ben sensiz caresiz hasretini buram buram çekip durdukca ruhuma ve sen sustukca ben hep hançerlere gelirim lal olmuş dilim yetmez sana aşkımı anlatmaya bilmem ki hangi gece döllenir bunca hasretlerin sen düşlerimin aralarında aşka soyunup durdukca ki bilmem benim kendimden kaçıncı gitmelerimdir sen göz yaşım olup benden damla damla aktıkca ve yine aşk ayaklanır içimde bütün saatler tiktaklarında sana koştukca ki ayazında üşür ellerim sen hasretimle dansa kalktıkca Hasan İpek ondört mart ikibinonbeş |