Kış akşamı
Mağarasına saklanmış acıları yaşıyor kalbim
Ve bütün hüzünleri özlüyorum.
Günaşırı uzak bir kentte
Ölü kaldırıyoruz bir yataktan ötekisine
İçimizin mumları sabahın ertesine kadar yanıyor
Bugün pazartesi
Beni dinleyin pazartesileri
Siz birçok ölüme tanık
Kalbimizin yadsınamaz tınısı
Sanki gözlemevleride yaşanan aşk
Kır boynumdan akan yaşları
Edepsizlik edip gülüşelim kuşlara
Kurtulalım şu ölümlerden
Bütün hüzünleri tanıyorum
Bakmayın öyle pazartesileri konyak içtiğime
Üşüyorum özlemekten

(Güzeller güzeli bir yokuşta rastladım Kemancı Nuri’ye
Dök beni bir bardağın ölümsüzlüğü gibi
Kristal ağrıların azizliği
Kiliseler boyu özlemek geliyor içime
Dök beni)

Bu özlemeyi bilir misiniz
Biliriz Nuri Bey sağ olun
Kırmızı begonyalar ocağın altında
Bir pasta mumu gecemizi aydınlatıyor
Durun. Kendimi bulamıyorum
Kanepelere sıkışmış sosyetik hüzünler
Kendimi bulamıyorum
Biz özlemeyi sonbaharda öğrendik
Kemancı Nuri ve ben
Mavi göğün mora boyanması
Köy kahvelerinin o kaybedilmişlik hissi
Ve hüznü.
Biraz daha bakın sağa sola
Buralardayım biliyorum
Kendimi bulamıyorum
Dumanlaşan gözlerim ve sis
Kimsesiz oluşan bu yalnızlık hissi
Kadersiz ve zamansız doğan kelebekler
Sokak kaldırımları
Çabalıyorum kendimi bulmak için
Kendimi hep yol üstünde unutuyorum

Konyağı pazartesi içerim
Çarşambaları boşum beklerim
Balıkçılar pazarda balık doğrar
Devamında çırpınan kuşlarla ağlarlar
Sanırım bir hüznün başlangıcı martılar
Mavi göğün sahibi güneş
Odamı aydınlat.
Başlangıç için harika bir gün
Artık ölebiliriz
Aslında yokuz. Ölüyüz biraz
Biraz mı? Biraz
Bugün pazartesi
Beni dinleyin ben artık yokum
Karakoldan gülüşerek ayrılan sevda suçluları
Beni dinleyin. Size hüzünler getirdim
Ve ölüm
Ellerimde kanayan o yağmur bulutları
Hepsini bir ölümsüzlüğe sattım
(Konyak bitiyor sayfayı çeviriyorum)

Nuri Bey çalın ölümün aşkına
Çalın son kez daha
Ölmek istiyorum yalnızlığın sevincinde

Hırkam benden yaşlıysa
Sanırım bir kayboluş bu
Neyi mi kaybettik? Kendimizi
Hadi sokaklara dökülelim
Hüzünlerin gölgesindeki özgürlükle sevişiriz
Yaşamın dibinden akan su:
Yalnızlık konyağı ve son sigara
Ateşin aklımıza çektiği bent
Bentler altı yedi
Benim şiirim içim gibi
Sahi ben neredeyim
Kemancı Nuri de yok artık
Ölü kaldırmıştık bir yataktan ötekisine
Nuri Bey yoktu tabut oradaydı
Nuri Bey ölüydü tabut yanımızdaydı
Kendimizi bulduk garnizon dolusu tabutlarda
Yol kenarında ölüyüz
İçten içe azalan pazartesiyle