Sükutumdan dolayı kendimden başka kimse kabahatli değildir. En büyük düşmanım ben idim. NAPOLEON
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Zaman Öpmüş Dudaklarımızdan Uykudayken
CigdemGüner
11 beğenme · 3 yorum · 918 okunma
Zaman Öpmüş Dudaklarımızdan Uykudayken
--
köprülere yakındık sulardan önce asmada üzümdük, toplanıp dağıldık soldu denizin yeşil kalbi dudağında dalgın bir gülümseme gibi kaldık çocukların yüksek sesli sıcak sohpetlerdik, baş göz üstüneydi hayat, hayat; ölüme giden en kestirme yoldu ve göğsümüzdeki nehiri allıturnalar süslüyordu gençti geçtiğimiz yol yaşlandığımızı kimse bilmiyordu kağıdın kalbi kırık şimdi ne çok sözde geçiyor adı yalnızlığın sen hala deniz kabuğu topluyorsun her yaz sonu ben yağmur sürüyorum saçlarıma büyüyüp gidiyoruz durmadan toza, dağıla |
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Zaman Öpmüş Dudaklarımızdan Uykudayken şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Zaman Öpmüş Dudaklarımızdan Uykudayken şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
Cevap Yaz
-Ezrak Rahel-
29 Kasım 2014 Cumartesi 18:11:03
ruhumuz daha koşar adım gidiyordu
yüzümüzdeki çizgilerden
belki de bundan
inceden inceye oyuluyoruz
sevgiyle
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 29.11.2014 15:19:10
Okunma Sayısı
: 918
Yorum
: 3 yorum
Beğeni
: 11 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.