bir çocuğun gözlerinin içine girerek
seyredilmeli peygamber
çocuksu bir saflığın göğünde yükselen
bir yıldız gibi
parlamalı peygamberlik nuru

enfüsi serüvenler
iç yolculuklar
müslümanların üzerine yağmalı
o derin sessizlik usulca yırtılmalı
o puslu çerçeve kırılmalı
karanlık kanatılmalı en kara yerinden

vahyin inişi ekseninde
akmalı nebevi hayat
içsel aksiyonlarla örülü
sözün insanlığa inişinin
ilk ve en rahmet çalkantısıyla yaşanmalı nebi
o kelamın sofrasını bekleyen kalbi açlığın
ruhi susamışlığın heyecanı
peygamberin sözünden okunmalı

yoksa
vahiyle dirilen, vahiyle yoğrulan
o gerçek peygamberin yerinde yeller eser
nebiden mahrum ,kaybedenlerden oluruz
vahyin akışını kenarda bırakan
savrulmuş zamanlar yaşatırlar bize

sanki peygamber
onca işlerinin arasında
part-time bir görevi yapıyormuş gibi
hiç beklemeden, hiç özlemeden, hiç sevinmeden
hiç etkilenmeden ve hiç muhabbete girmeden
vahiy alıyormuş gibi olur

yokluğun koynunda
yokluğundan bile habersiz
silinip gitmek üzereyken
hatta silinmeye bile gerek duymayan
siliklik içindeyken
var edildin

can verildi tenine
nefes verildi cesedine
bir insan yüzüyle süzüldün alemin eşiğinden içeriye
hayat sahibi kılındın
İnsan olman irade edildi
sadece insanların çağrıldığı
eşsiz bir ziyafete buyur edildin

varsın, hayattasın ve insansın
varlığın isimsiz bir taş kadar kalabilirdi
üzerine basılıp geçilebilirdi mesela
kalbin olmazdı
ağlayacak bir gözün bile olmazdı

hiç yoktan hayat verildi tenine
bir dağın adı konmamış bir yamacında
yalnız yaşayan bir ağacınki kadar olabilirdin
hiç ummadığın halde
insanlık üflendi çamuruna
insan oldun diyelim
bir olan Rabbe,
kul olmanın sonsuz güveninden
her şeyin sahibine muhatap kılınmanın
eşsiz ayrıcalığından yoksun olabilirdin

yanıp yakılmış bir ağacın kömürleşmiş dallarını
köklerini bir arada tutmakla
teselli devşirmeye çalışması gibi
kaybettiklerini kaybettiğinin farkında olmayan
yitirdiklerinin eksikliğini çekmeyen
acı bir inançsızlığın ortasında
kıvranıyor olabilirdin


redfer