--
yağdığımız yağmurlar da üşüdüler
kilit kendini açtı binlerce kez, beyaz kendini boyadı
gökyüzü takıldı ayağıma, durdum
uçurum düştü başıma, rüzgar kanatlarımı yaktı
yavaşlamadım
ille de aşk, yine de aşk

ki yağmur ne güzel anlatır kendini konuşmadan
istesen hiç kurumazdı gölgelerimiz
uzak ne menem söz, seni yakınıma düşüren
ellerim sadece bir mevsim uzak
meğer ben seni, serin bahar sabahları sanmışım
ağzımın yokuşunda anlık soluklanma,
bilcümle kendimle çıkıp dönemediğim o yolculuklar sanmışım
bir tas suya tövbeledim kendimi
ardımdan dökmek için kıyamadığın
güzel rastlantılar da yaratırmış hayat
gözünün kapısına bir düş bırakırmış
sürüp gitsin diye gözlerin kapanana dek
sar ve hiç bırakma içindeki kayayı
yuvarlandıkça büyüyelim, dağımız hep orda
dimdik bakmak ne güzeldir, çekinmeden
bilsem çok önceden uğrardım diyebilmek gibi

su usulca okşadı kendini, yan yıkıldı hüzün
buradan daha önce de geçmiştik dedi birileri
oysa ardıma bakmak için gelmedim ,
ve hiçbir köprü yeterince sağlam değildir, korkun aynıysa
şimdi çok geç silmek için, kendinden önce getirdiğini