Ceylan'ın Uğur'ukimsenin annesi beyaz kazaklar örmek istemez istemesede ellerinde sararan yumağın bitimidir belkide ömrü çocukluğun çıplaktır gülüş kadar yüzüde masumiyetin. kurşunlar giydirilsede ömrünün baharına geriye düşlere salınan gözler kalır dünya bitmeden gözler kolay kolay ölmez. bir çocuk aya dokundu biri güneşle büyüyüp yanarken. iki yıldızın karaya vurmasıyla bitti yangın üşüdü ayaz yandığına okundu.. kimin annesi eteğini ölüme susatır ve kapısına çocuğunun ömrünü asar. köy hali bir şehrin çiğnenmiş cümlesidir varlığı atılmış kararan evlerin damına. sesini dağ yutar acının dağı aşsa da yankı olur yarasına döner çocuk diyorsun en çok içine dönüp bakarlar çünkü, her çocuk vurulduğu yerin doğumudur. ölümleri taşınamaz bir köyden şehri susan dile böyle kalır bazı çocuklar toprağın dağınık imgesidir.. hangi baba kurşuna çocuk büyütür sürer bir namluya oğlunu ve yarasına hangi baba basar.. / Yüksel Batu |