bu kalp bir şadırvan içerlenmiş evinde
perdeler ıslanıyor yalnızca
rüzgâr akmıyor bir odadan diğerine
topal kapılar
kör pencereler
anlatım sebebim.
yoksa ben susuştan dört kapı dört pencere
üç kekeme
her tarafı göğe açık üzgün bir dilim.

bir elin diğer ele küslüğünü anlatabildim yalnızca uzun uzun.
çok elin yalnızlığında
öteki bir eldir onu elsiz bırakan ömür yazgısında..

kendi hikayesini yazanlardan da değilim
kelimelerden ev, evden buhur kokusu essin diye
döndüm kırdığım kaleme
yüzümün solmuş sayfasına.

ne kadar yamansan da dünyaya düşeceksin bu emr-i vakit
kelama kefilim.
düştüm
her düşüş bir iz
her iz kara bir h’is lekesi.

taşın taşa kaynamasını gördüm
etin ete kırılması zede.

bir susuşun dili nasıl kestiğini yazabildim
yalnızca
konuşamadım
dilim ıslanmadı hiç
kalbimin kalem tutan elini bende tutamadım bende...

/ yüksel batu