Hüzün Naâşışiire şarkıya gömdüm yüzümü böyle bitti, topraklaştı ömrüm. başka kimse alıp kendine taşımadı içimdeki naaşı yüzümdeki hüznü... / benim gördüğüm bambaşka bir şeydi elleri arkasında yürüyen adamların dalgınlığı kilitlenirdi yollara. illa yoldur her çözünürlüğün başlangıcı çok az yüzlerini dökerdi çok azı açardı dalgınlığın kelepçelerini yolsuz. çok sonra öğrendim bazı kadınların ellerini göğsünde kilitlemesinin, anlamını yola çıkan dönmeden açmazdı kendi kelepçesini. aynaları çatlatan güzellik mi sandın bunu yüzün,kalbin kırıklarını aynalardan da saklamıyor mu insan ? belki de çok da bir şey değil kendine yorgun yanıltıcı bir rastlantının gölgelediği cisim öyle ya; o bile anlamaz söylemez onu. herkes dışı kadar insan içi kadar boş oldu. şimdi herkes herkesin gecesine sızan ağlatan komik bir film gerçekliği. değil mi; her nefer ömrünün boyu kadar şiirdir. türkülediği acısıdır çoğu harfleri tanımadan gider ya asıl onlar gerçek şairdir. büyümüyor ne yapsan da, ömrün döküğünde yalnız hüzün uzun vadeli karelenir o kadar.. insan insanın onulmaz yarası sonunda bunu öğrendim. ve yarasına uzaktan bakmayı seven oysa en fazla ölümdür insanın insana bıraktığı mirası... // bıraktım yüzümü binlerce kez okşanmış sayfalara hadi bırakın üstüme ellerinizde terlettiğiniz kelimeleri biliyorum içinizde ölmeyen yoktur ismim kadar size borçluyum hayatım kötü bir finale karanlık perde arkasın(d)a bağışlanmış... / yüksel batu |
her nefer
ömrünün boyu kadar şiirdir.
türkülediği acısıdır
çoğu harfleri tanımadan gider ya
asıl onlar gerçek şairdir.
büyümüyor ne yapsan da,
ömrün döküğünde yalnız hüzün uzun vadeli karelenir
o kadar..
Saygılar sevgiler kardeşim..
Çok güzeldi..