Yanılgıanlattığım herşey hükmünü yitiriyor yavaş yavaş anlaşılmamak örüğüne çarptıkça. bir zamanlar sorular sorardım durmadan,ve hiç sıkılmadan yanıtsız kalan sorular arasında hayatım yavaşladı susmaya meyletti beni. ben o zamanlar da: neden derdim neden insanların içine ışık sızmıyor neden kendi yüreklerine sınır koyarlar,hangi patikadan geçsek çitlerine takılıyoruz yalanlarının cebimizde usul usul kanıyor doğrular. kısık bir ateşe kaldım,büyük ateşler bu kadar yakmaz biliyorum yürek dolusu söz atımıyla kaldım bu ateşe anladım,anladım ki baldan söz olmaz sözün uzunu ve yaşanırı acıdandır. kim alır bunları üstüne üşümedikçe ateş mi hatırlanır, sanmam.. yanıldığım yanmamdır çünkü: sebebini aramaya çıktığımda ömür cebinden tükettiğimdir.. bu salt cümle,kırılsa yanık adında bir kadere rastlarsınız zaten iyi kaderi olanlar uzun yaşamazlar kötü bir yaşayışın uzunluğu iki kat daha fazla.. epeyce uzadım her cümlenin sonunda nokta kala kala. sonunda iki noktayla bir soru gibi kaldım dünyaya biçimi kısık,bakışı üzgün bir duraklamayla.. / kime seslensem,kime biraz yükten konuşsam frekans değiştir diyorlar baldan söz ol,acıdan sıyrıl anlat.! ama nasıl ? kül sunsam,belki uzamaz yüzümde bu kadar bükücü aptallıklar.. çünkü hoş bir gülümseme,içten bir çıkış değilse sadece yere düşer ancak yeri tamir eder,bir boşluk niyetine.. anladım: kimse kimseyi anlamaz anlatılanlar giyinip,anlaşılmaya soyunulmuyorsa nasıl ki,intihar etme vakitleri kusursuz,ezberlenmiyorsa.. / Yüksel Batu |
tebrikler şiirinize..
hayal-i zıll tarafından 1/14/2015 2:48:15 PM zamanında düzenlenmiştir.