YOKLUĞUN
Adın geçiyor sokaklarda
Sen umuduyla kulak asıyorum Duyduklarım sensiz geliyor bana Ve yine kayboluyorum Gündüzleri karartan da yokluğun Geceleri mahzunlaştıranda Etrafıma bakıyorum Adının geçmediği her şey uzak bana Ne bir adım atabiliyorum sana Ne de uzaklaşabiliyorum koşa koşa Bıraktığın yerdeyim Ne bir adım gerisinde Ne de bir adım ötesinde Nasıl bıraktıysan öyleyim Ben vuslata ermeyi bekleyen bir Mecnun Sen ise Mecnuna nazlı bir Leyla Sana kavuşmak çileli biliyorum Hazırım çöllere düşmeye Yanıyorum sensizlik ateşiyle Sen ise unuttun beni biliyorum Unutulmak daha çok yakıyor beni Yandıkça yanıyorum Ama seni unutamıyorum... |