Dünya Ağrısı IIhatırladım biraz kendimi gür bir yağmur dolmuştu kalbime ve onun bitmek bilmeyen damlaları,sabahlarına şarkıydı gecesine gülen bir ağız kalabalığı çünkü henüz kırmamıştı,büyüme bendini. / sonra onu da unuttum aştım en korkunç duvarlardan birini. ağrılarımın en ağır basan tarafında yaşamak, orada yaşadım yenilgilerimin ilkini. hem büyümek dediğin,insanın kendini bilmesidir aynı zaman da kaybetmesi. işte buna gülmedim acıdır,birinin hiç niyetine gülmesi de tozlanmış bir öykü gibi rafa kalktı gülüşüm o öykünün iki harfini cebime koymuştum sarardığım tüm zamanların en uzun cümlesiydi bir yüreğin dilim dilim doğranmasıydı her -’ah-’ çektiğim de. kötü bir rüyayı kim ne kadar hayra yorar rüya saysam bütün herşeyi,ve kendimi inanmak isterim,size acının yaşlanmadığına,yaş kalıp büyümediğine, eli kesik bir çocuk gibi hep ağladığına. bunların üstüne yemin ederim yeterki kalmak adına bir fikriniz olsun ruhum kanamasın sarartmasın yüzümü daha fazla. kitaplar susmanın evleridir,her sayfa bir göçten yan yana gelmiş dillerini bilmiyorlar üst üste katlanmış sesleri bunlar anlamaz zaten oraya bırakmayın beni yok onların yaralara uzanmaktan başka yerleri. rivayettir hayır ve şer kardeştir inandım: tıpkı yas ve düğün gibi. öğrendim: yaşamak hep iki ağlamadır ama sevincin yaşları doldurur sabrın boşalan kütüğünü. bitirdim yaşımı tek tek kanadı ömrümün gülleri bana gidecek bir yer söyleyin bir yağmur tanesi gibi içim koşuyor durmadan kurumamak için.. ’ yüksel batu |
yaşamı ne güzel özetlemişsiniz.
bende sizi seçtim bu gün.
http://edebiyatdefteri.com/forum/oku/6656/babadergo1-in-azize-siiri-gunun-siiri-sectim.html