Siyah Örtü
Ömer Faruk Hatipoğlu’na
yüzümü bir çarşaf gibi gerdiğim zamanlar oldu geniş,sıkı harf atsan yırtılacak bütün dalgınlığım sökülüp düşecek boynumdaki kırmızı kurdela. o zamanların akşamı beni topladı gecenin kuytusuna mor benekli bir bezle ağzıma hayatı sıkıştırıp kal dedi burada kalamadim sana siyah geldiysem beni daha çok bağışla. anlat bana bulutların arkasındaki mavi evi bak kalbim bensiz yürümeyi de öğrendi ağzım olmadan konuşmayı durduğu yerde bana bir çocuk üzgünlüğünü sıralayıp durdu o sırada ben yoktum dünyaya bir mırastı hüzün bunu söyledi bunu gördüm, bunu anladım. benlerim yok artık örtümün üstünde çiz ömrümün kenarında soluklanan gölgeyi sana tek bir harf bile getirmediysem beni daha çok anla.. / Yüksel Batu |
mavi evi
bak
kalbim bensiz yürümeyi de öğrendi
ağzım olmadan konuşmayı
durduğu yerde bana bir çocuk üzgünlüğünü sıralayıp durdu
o sırada ben yoktum
dünyaya bir mırastı hüzün"
...
imgesi akıcılığı ve özgün üslubuyla yine şiir'di.. kalemini çok seviyorum cano, tebrik ve teşekkürlerimle..