Sevgilim ben günün birinde,
Döne dolaşa gözlerine iliştirirsem kalbimi
En güzel baharlar peşimizi bırakmaz!
Göz tohumlarıma hasret iliştirdim de yolladım
Güvercin cuntalarına.
Şayet bir pasajda bir deli beni bekliyorsa
En verimsiz sevdalar günyüzüne çıksın
- Benim kalbimde bir vazo gibidir duruşun

Bir katibin elinde can bulur benim sevdam
Bazı algoritmalara konu oluruz ve
Kıyafetler yerini insanlara bırakır
Hangi tiyatroydu, hatırlayamıyorum
Adın geçiyordu ve ben, ağlıyordum
- Beni asıl cezbeden ellerindir

Kanunsuz bir işin ardından aldığım ilk nefes
Seni sevmenin verdiği huzuru veriyor bana
Bir seyyar satıcı Taksim’de yürüyor
Ah! benim ellerim bir sendir tutturmuş gidiyor
Koca hüsranların en avare tanığıyım
Seni düşünürken hamile kadınlar doğurtuyorum
Bebekleri ağlatırcasına özlüyorum seni
-Kırmızı kurdele ne de yakışır koynuna

Hatırana sarılmaktır benim literatürümde en acımasızı
Sirkte bir fil uyuklaya kalır
Jonglör beni yalanlarıyla avutur
Sen, sen birden çok çiçek adı kadar güzelsin
Telefon kulübelerinin müstescenliğine benzer yanakların
Karşı konulmaz girdaplara sürükler
Asılsız bir gardolaptan çıkan bir kuş
Ah! göğsümde uçar ellerine
- Kalbim! Bilir misin ne çok severim

Estetik bir kalemle yazıyorum şiirimi
Çok eski kafalardan kalmadır
Hem dedem de pek tasvip etmezdi şiir yazmamı
- Şayet yaşasaydı -
Bilirim, seni ne çok severdi
Atlı karınca ihtişamıyla aşık oldum sana
Soğuk rüzgarların Alaska’sı ve
- Kalbimin Minderiska’sı

Sevgilim ben günün birinde,
Bir duvardibinde ağlamaklı olursam
Bir yudum sen ver
Gözlerine ve yanaklarına
Hasretimdir, en talihlisinden.
Sahici bir delikanlı seslendirir Süreya’yı
Huzur dolar göğsüme ve ben
En sığ suların korsanı ve
Yalvaç’ın kutsal kralı!
Bütün bunlar toplamalı sokaklardan
Yollar işte adı sen olan yollar
İnan bana, hepsi sana çıkar.
- Bu şiir hasretle biter.