kırgınım çokgünlerdir aç susuz yüreğim adına değen tek bir harfi öpmedi kalemim özlüyorum şehrin en ücra köşesine terk edilmişçesine üşüyorum zemheri değil mevsim hiç olmadı aslında ilk yazın müjdesini taa baştan yazdı cemre toprağa sabahlara koşarak sarılmıyorum biliyor musun sevmiyorum güneşin doğuşunu eskiden olduğu gibi ve bakmıyorum her tren ıslığında istasyonlara korkuyorum gözyaşımın sana değmesinden ikindileri yaktım ben akşamların zaten canı cehenneme bir tek geceyi bekliyorum karanlığa bir ışık yakarsın diye gülüşüne muhtacım anlıyor musun korkuyorum göğsümdeki ağrıdan sustukça sen doluyor kalbim konuştukça sen kanıyorsun dudaklarımdan yaralıyım anlıyor musun kırgınım duyuyor musun kırgınım çok..... |
İçe düşmüş duygular :)
Çok güzel bir anlatım Tebrikler şairim ;)