ALTININ AMENTÜSÜYanık yüzlü çocukların gözlerinde diz çöktü Azrail Yaşamla ölüm arasında çocuklar Araf’ın zindanlarında hapis Tanrı affetmedi sütü bozuk zebanileri sara nöbetlerinde tövbeler Dilimin lâl ülkesinden sesleniyor Ayini bozuk dinsizler Arzına himmet ederken mimler Suladılar akıl yolumu Bulutlar cemde Dualar karakaşlı kız çocuğu Dil çürümüş safran çukurlarında Dinlesem mezarlarında inleyen asık yüzlü ruhları Acımaz kimse senden sonrasına Akıl travmamdan uyanıp Ya Vedud Ya İstiğfar tekbir Bismillah Dillerinden düşürürken Yardım et Resulün Peygamberi Deyip secdeye diz vurdular Bütün küffarları küfürle yıkayıp verirken toprağa Bir kez daha dikildi göğün yırtılan rahmi Uzaklaştırma alırken şehir gardiyanları Tüm dinler birlikte kutsandı yüzümün orta yerinde satılan günahsız kızlarım Rabbena dualarıyla sarıldı kefenlerine ayrıldı kemiklerimden etlerim Kaçak ruhlarını hapsederken göz çukurlarına Kâbe’nin toprağını yiyerek Zemzemi içirdiler günahlarına İsrafil Surunu Üfürdü geceden kalan günahların üstüne Günahına girip Havva’nın Söküp alırken Âdem’in kaburgasından Sürgün ettiler cennetin topraklarından Karıştı aklımın çocuk yanı Öpmedi günahkar dudaklarım bir kez daha kitapları Bir travmanın eşiğinde öperek başımıza koyduğumuz şiirler İmge çöplüğünde can çekişirken Unut beni tanrım Anamın rahminde vav bükülüşünde Altının amentüsü Koca kâinatın yaradılışı Birbirine kenetlenmiş iki vav harfi Bundan sonra aşk için de olsa girersem günaha Allah’ım ne olur bana da bildir haddimi (Benim bu satırlarımda ruhumdaki cehennemi kendi canında hissederek okuyan biricik Kelebeğime sonsuz teşekkürler) |
Böyle bir şiiri okuyup ta hiçbir şey dememek... Daha doğrusu hiçbir şey diyememek çok daha zor.
Zira, şiirin başlığı dahi sayfalar dolusu yazdırır, söyletir insanı...
Altının Amentüsü...
Amentü; Bir oluş, düşünce veya ideolojinin temelini oluşturan değer yargıları.
-İman etmek için inanılması lazım olan esaslar. İman esaslarını kendinde toplayan kelime veya söz...
İnsan kendisini Yaratan Allah' a değil de, kendisi gibi yaratılanlar için izafi bir değer olan altına iman edince,
Bu minvalde, dünyanın, dünya malının kulu olunca...
Sonrasında neler olur görüyoruz işte... Hangi birini saymalı, hangi bir zulme, haksızlığa değinmeli ki...
Kaldı ki henüz şiirin başlığından şiire gelememişken...
Muhyiddini Arabi demiştir ki; Onların taptıkları benim ayaklarımın altındadır...
Bu sözüyle asıl olarak neyi kast ettiği kabrininin ayak ucunda bulunduğu söylenen hazine ile anlaşılmıştır denir.
Abdulkadir Geylani Efendimiz der ki; Bu dünyanın bir değeri olsaydı, onu elde etmede sen bizi geçemezdin.
Hakikat böyle iken gelde anlat bunu insan aklına....
Ta Habil ile Kabil' den bu yana olan bölünmüşlüğü ortadan kaldırmak ne mümkün.
Zira bu durum zaten bu alemin imtihan alemi oluşunun gereği. Kötüyü bilmeyen iyiyi ne bilsin.
Hani, Rabbin meleklere, "Ben yeryüzünde bir halife yaratacağım" demişti.
Onlar, "Orada bozgunculuk yapacak, kan dökecek birini mi yaratacaksın? Oysa biz sana hamdederek daima seni tesbih ve takdis ediyoruz." demişler. Allah da, "Ben sizin bilmediğinizi bilirim" demişti. (2/30)
Melekler henüz yaratılmayan Âdemoğlunun yeryüzünde kan dökeceğini, bozgunculuk yapacağını söylediklerinde,
Allah cc. "Allah da, "Ben sizin bilmediğinizi bilirim" demişti."
Görünen yüzüyle meleklerin iddia ettiği gibi olsa da Âdemoğlunun durumu...
Bir de görünmeyen yüzü vardır her oluş ve her işin...
Bu nedenle inanan kimse sabır ve tevekkül ile Allah' a sığınır.
Değerli Şairemiz demiş ki şiirin sonunda
"Benim bu satırlarımda ruhumdaki cehennemi..."
Âlemi, yürekleri yakıp kavuran bu haller karşısında ruhun Cehennemi hissetmemesi mümkün değil elbette.
Ve Zaten Ruhu Âlemle bir olmayan bir insandan bu mısraların dökülmesi de mümkün olmazdı.
Gönlüne su serpmek adına acizane derim ki;
Bu Âlemde her şey zıddıyla vardır.
Her zorlukla birlikte bir kolaylık vardır.
Ve GüBRe GüL' ün aNa' sıdır...
Bu Cehennemden Cennet doğacağı şüphesizdir
Şimdi şiire değinemeden sayfayı laf kalabalığı ile doldurduğumu görünce
Şeyh Sadi Şirazi' nin sözünü hatırladım;
Oğluna ' Sen bir şey yapmadın. Vakit te geçti' diyen baba ne güzel söylemiş...
Sürçü lisan eyledikse affola...
Doğrusu şu ki; Fırtınaya tutuldu akıl, darmadağın oldu...
Değerli Şaireyi, dolu dolu olan yüreğini
Saygı ile selamlarım...