sen deli bir gün gibi aşıp giderken dağların arkasına
önce nefesim eksildi
kuşlar kanatlarını yaktı aynı gökyüzünde
aklım hiç bilmediğim bir şarkıda takıntılı
Nerelerdesin

kim tutar ısınmak için parmak uçlarından
her iklimin yağmuru başka yağar
aşk hangi yaraya bir parmak baldır
soğuk geceden üşüyerek sızarken sabah
ayak izsiz yürünmezmiş ayrılığa
hangi omzun sıcaklığıdır içine dokunan
hangi yastığa ağırlıktır baş izin
kimin yatağının helalliğiydi bedenin
kırık dökük bir söz çukurundan kayıp düşerken dilin
sen üveyleştiğin gün ay yabancılaşır bakışlarına
her ölü kendiyle yüzleşir
dudaklarından öperek kanatır Azrail

hayatta var olmanın savaşını verirken
her yazılan bendim
her kalem onun kadar acılı
ben hayata biraz daha sancılı
yürek sancıma konuk olan bir hüzzam
yürek kışı geçirdi
hangi yaraya merhemdir bir kadeh şarap

hangi başak devrilir önünde
yolun tersine düşüyor rüzgarın soluğu
yeni yeni renkler buluyor düşlerim
siyahı al
beyazın adını anamıyorum
bir yaprağın kuruluğunda düşüyorum

yolunu kaybettiğim şehirlerin
aklıma yer eden kenar mahalle inleyişleri
tüm şiirler geleceğine bir düğüm
sürtünerek peşrevin yüzüne
yine yoruldu keman
ellerim üşüyen şubat
her sözcüğe bir mezar kazar

içime dolarken sahilin gözyaşları
avuçlarımda dert ortağımdır saçlarından birkaç tel
delirdi diyor dost ahbap
sabahları pencerelerden hayalini kazıyormuş ellerim
gücüm yok geceye kafa tutacak
gelme yemin ediyorum ruhum yaralı

dudaklarımın uçunda kıvrılıp çıkmaya utanan
yaralı bir feryadım şimdi
yüreğimde tutuşan cehennem saçlarında dolaştığında
düşersin bir ayyaşın içkisinin son damlasına
ağzın dolusu küfür ederken denize
basar isyanını susturamadığı çığırtkan martılara
şiirlerin ucunda yakar kendini çayır çayır
sıtma nöbetleri tuttukça yatamadığın yatağını
hangi düşe sürsem ellerimi sen kokuyor tenim
yağmurun kırılganlığında abdest alırken yer yüzü
unutma sevgili şiir yazan yüreklerde ölür

acılar hayatın bıçak kesiğidir
acısı geçer izi kalır
sıcaklığını sarıp yüreğime
sadece içimi unutmaya geldim