Kalsaydı yüreğindeki manolyalarla büyütecekti bu şaire sevdayı! bilmiyor giden..

ama "sevi'yordu" ...



Sevenin susması kadar keskin bir bıçak yoktur, ve sevilenin susması kadar
bir mezar kazıp gönüllü ceset olmaktır beyaz hüzne ve dua bile beklemezsin, susarsın, sus'arsın, susarlar!

Susmak çözümmüdür-Hayır lakin konuşmak fayda vermiyorsa eyvallah ve ben susarım.



Kalsaydı dedim şiirde hemde kaç kere hatırlamıyorum da
kalsaydı bu şiir yazılır mıydı bilmem, mutlu insanlar şiir yazamaz can, mutsuzlar görür hep şiirin dibini acılı konyak renginde.

nere baksam hasret
ne yana dönsem yare giden yol ama diken, taş, çakıl..

Yürüyebilene aşk olsun diyeceğimde yürümek isteyen zaten sevendir, yürümek isteyenle var olsun o yol diyorum sevgili Lemide.


ve ses
ah bu kadife ses Kalimeramdan sonra zihnimi cezbeden ikinci tını.



selam olsun iki yüreğede.
Tebriklerimle.

Yüreğin hüznü dantel gibi işlenmiş olsa da satırlarda; Şiir-ses-yorumlama iyi geldi ruhuma.

Sevmek.. Belki de insana, insan olduğunu hatırlatan en asil, özel, güzel duygu. Değer vermek önce özüne katmak sonra da özlemektir sevgi, sevmek.
Lakin; zordur. Fedakarlık, düşünmek, çabalamak, emek ister ve 'ben'den önce gelendir, zordur biz olabilmek, diyebilmek.
Zordur; Soyutlanmak herşeyden.. Sadece sevgi-sevda-sevilen için var olmak. Öylesi çok sevmek-sevilmek ve öylesi derin, hissederek, hesapsız, çıkarsız sevdanın hakkını vererek sevgiyi yaşamak..

Der ki 'Şiir';
Ey sevgili.. Gittin! Sanki gidişine ağlıyor şehir... Ben en çocuk halimle üşüyorum. Şehirle birlikte ben de ağlıyorum ne suskunluğumda anlatmak istediklerimi anlatabildi g özümden akan yaş ne de inanmışlığımın aldanışındaki isyanı.. Bilmiyor anlamıyor(sun) farketmiyor kimse içimdeki depremi...

Yüreğim kadar yorgun adımlarla, ıslak sokakları dolaşıyorum. Kayboluyorum sorular sorgular ikilemler arasında... Belki de bir yerlerde seni bulmayı umuyorum! Senli düşlerim ve seni anarak sokak sokak adımlarken bu şehirde umudumu kaybediyorum aslında..
Ah be sevgili ahh... Bilir misin işte en büyük tehlike bu aslında. Hiç u-mutsuz yaşar mı insan? U mutsuz direnilir miydi, tutunulur mu hayatın acımasızlığına?

Keşke şu köşe başını döndüğümde görebilsem seni, ya da şu parkın sırılsıklam olmuş banklarında otururken bulsam...

Biliyorum; bir başka yağmurda yine sensiz, yine umarsız, yine yalnız yürüyeceğim bu yolları...

Git!
Git me...
Hadi! gel artık.. Gel, dindir bu yağmuru, bu g/özümden akan gözyaşlarını, tazele senli umutlarımı...

Senin yokluğunda olan biten her ne varsa yokluğa bulanmış şimdi..
Bilir misin! Sen değilsin sadece giden.. Senle birlikte; sana-hayata dair her ne varsa inandığım, umutlarım, hayallerim onlar da gitti, yoksul eksik, yarım kaldı hepsi...

Varlığına böylesi alışmışken sevdalanmışken yüreğim, dudağımda adın ve sensizlik kaldı..
Kimbilir! Belki sen hiç olmamıştın ben sevmeyi sevmiştim kimbilir!

Şimdi; "yüreğimin yorgunluğunu bırakıyorum
içimdeki kor ile
veda türküleri çınlıyor kulaklarımda
ardından bir de mağrur bakışların
bir başıma kalıyorum kayıp kentte
bir veda şiiri yazıyorum
yalnızlık rahlesinde
bir tek seni yazıyor kalem
bir de silemediğimiz alın yazısını"

Şimdi! Elimde kalan yaşan(ma)mışlıklar, sorgular, keşke'ler ve koskoca özlemle bekleyiş...

Der ki Hayyam:

"Hep bir çember, dolanıp durduğumuz!
Ne önümüz belli, ne sonumuz.
Kim varsa bilen, çıksın söylesin:
Nerden geldik? Nereye gidiyoruz?"

Ne de güzel der...

Mutluluk.. Mutlu olmak. Bazen bulup, bazen yitirdiğimiz bir duygudur. Gene de onun hayali bile içimizi ısıtır.
Hayata, hayatın getirdiği-götürdüğü tüm acı, hüzün, üzüntü, kederlere inat, inatla gülümseyelim, nerde ne zaman biteceğini bilmediğimiz ömür denilende hayata ve hayatın getirdiklerine tebessümle bakalım. Hadi deneyelim! Var mısınız?

Her daim büyük keyifle okuduğum kalemi günde görmek güzeldi.
Nice 'Şiir'lerinizde buluşmak dileğiyle sevgiyle kutluyorum.

kalsaydın eğer , ölü çiçekler serpecektim yatağına.


merhaba aşka giden yolun düş sancısı tebrikler
yorum yapan Sebahat hanımın da sesine saglık
aşk biraz da kaderi ters çevirmek değil mi usta
haykırmak değil mi göçmen kuşlarının ardından
gitme kal diyebilmektir bütün marifet
kaldıkça avuçlarında sızlayan sancıyı avutmaktır birazda aşk
bir boşluğa bakar gibi bakabilmek
sevgilinin gözlerine akar gibi akabilmek umarsızsa
haydı dağıt hüznünü usta
alnımızdaki yazıyı değiştir bir şiirle
yüreğini bağışla bir sevgiliye
gül diye sür gözlerini namluya
yanaklarında açan kır çiçekleri olsun o
güller içinde gül usta
dilini bir tövbeden geri döndür
döndür dünyayı bir deli sevdayla
mahşer gözlerinde kurulsun usta
at kendini sulara
alev alsın bulutlar
yağmurlarla ıslansın fidelerin
söyle usta sen hangi şiirin arifesisindesin
yan odaya sokul
yokluğunu yokla ara sıra
gözlerindeki bulutları dağıt
buğun sinin aynalara
ateşe su ol usta
suya ateş
deş imgelerin bağrını
soluğunu kat rüzgarlara
herşeysiz kal da usta
sevdasız kalma
kalma aşkın uzağında
rüyalara sar kendini
sen yaz usta
her yürek sende bulur özlemini
herşey gönlünce olsun usta
adı aşk olsun gözlerinin
sen kendin yaz alın yazını el yazınla
yüreğin aşka yazılsın usta
şiirsiz kalma