sözcüklersadece söz söylemek gelir elimden elimde tutamam dizginlerini dörtnala koşmak ister atlar alabildiğine özgür memleket yollarında isterim ki bir çiçek de benim elimden açsın toprağı,suyu benden tomalar karşılamasın bir araya gelince üç kişi özgürce haykırayım içimdekini korkarlar içimizde koşuşan sözcüklerden parklardan, kafelerden, salonlardan yeni uçlar, sürgün çıkaracakken tutuklanır düşünceler gelmemişken daha bir kitap haline renkler kimi sözcükler yetmez kimi karaları aklamaya devrilirken ağaçlar böcekler de devrilir altında kalırlar devasa gövdelerin ve köprü kimler için yapılır devire devire ağacı, toprağı ve devirerek ayak bağı insanları gitgide küçültülür insan küçültülür küçültü küçül sözcükler kalır boyun eğmeden kimseye büyür insan insanlar en büyük hazinedir söz tarihe tanıklık eden 1. 12. 2013 / Nazik Gülünay |
Güzeldi Yüreğinize sağlık..