Bu şiirin içine girebildiğinizde,
gerçekten inanılmaz bir duygu fırtınasına yakalanıyorsunuz.
Düşünceleriniz,
duygularınız, kontrolünüzden çıkıyor,
alıp başını gidiyorlar şairin kurguladığı gizemli bir coğrafyaya.

''seninle anımsıyorum şemsiyesiz yağmurları
birbirimizin içine saklandığımız
körebe bir hayatta değneksiz yürüyerek
bir geçit aramamız gözlerden gözlere
üstümüze bindiren, yıkık duvarları unutup
kaybolmamız ucu görünmeyen
yıldızsız sokaklarda''

Bir şeyleri,
özel zamanları,
sevinçleri,
hüzünleri,
acıları paylaşabilmenin saklı sevinci var cümlelerde.
Şemsiyesiz yağmurlarda ıslanmak beraberce...
Ya da,
birbirinin içinde saklanılarak yaşanılan körebe bir hayat.
Ve,
o hayatta değneksiz yürüyerek, bir çıkış yolu aramak omuz omuza...

Güzel bir şiir...
Duygu denizlerinden,
sosyal ufuklara doğru esen hoş bir meltem gibi...
Sevilesi...

dizeler arasındaki yolculuğumda
sanki kayıp bir şeyleri
ararken buldum kendimi
çocukluğummu desem
masumluk mu desem
hani ne bileyim içinden çıkılması zor
bir duygular yumağı dolandı ayaklarım
her zaman
şiirleri keyifle okunası
şairim
gönülden alkışladım kaleminizi

düşler

şiirde

sanki derin bir ormanın içinde bulunmayı bekler gibiydi

Ay

solgun ışığyla gölge ederken

şairin bazı şiirleri

gerçekten özel

bu da onlardan biri

özellikle girişteki bölüm

tebrik ve saygılarımla düşündaşım