Sensizliğimyine yıldız düşüne daldım bugün gökyüzüne çıktım senin bakışlarında bütün karanlık gölgeler çekildi aramızdan sonra işe yaramayan kara bulutlar beyaz kır papatyaları serildi,sevgiyle önümüze biz hep böyle gülelim dedim hep böyle güleryüzlü olsun çiçekler rengârenk bir dünyaya girdim masal anlatır halimle çocuklara toprağa yazayım derken suya da yazdım ismini ben yazdım o silindi kayıp gitti bir motor her kıyıda seni düşündüm yanımda bir çocuk burnunu çekti mendilim sana uzandı gökyüzünden düştü gözyaşların gerçekti, ellerimi tutan ellerin şu sessiz satıcı gibi gölgesini bile unutmuş fani yalnız oturup simit çay içmekti sensizliğim oysa insan kaynıyordu otağında sevgim gül ekiyordu her yeni sabaha dilim lâl seni seviyordu kalabalıklar korkutur beni yalnızlık kadar öyle kalabalıktı ki yalnızlığın çelme taktı kimsesiz yalnızlığıma yere çakıldı yıldızlar soldu açan çiçekler 29. 11. 2013 |
nakış nakış çizmiş sayfaya usta kaleminiz
bu nefis şiiri tebrik ediyor saygılar sunuyorum...