Kadıköy Rıhtımı
Bir hasret biriktiriyorum omuzlarımda
Yüküm boldur. Çünkü seni özlemek sevgilim Bir miçonun karısı olmak gibi bir şey Çünkü miçoların karısı olmaz Ve limanları vardır, içinde kadın olan Hepsi o. Gözlerin Kadıköy Rıhtımı’ndan bana bakıyordu Ki güneş vuruyordu gözlerime, sarı güneş Ellerin de limoni bir tat, rıhtım martıları kadar ekşi Az-biraz da soğuk Sevgilim, seninle şimdi midye yiyiyoruz. İzmir midyesi Kim bilir, hasretini midyeme koydun belki Sonra bir kalabalık vardı Kalkan ve yanaşan vapurlar Süregelen her dayatma 9:45 vapurunu ertelletti bana 8:00 otobüslerine düşman oldum. Ve uçan her kuş, dalan her karabatak Hasret kondurdu gönlüme Ki sevgilim ben seni yolcu ederken, Sarılmana değdirmiştim tüm sevgini Gittin sen şimdi, arşınların yerini fersahlara bıraktığı diyarlara Aramızda bir parmak bile yokken Ki doyamadan gözlerine Gittin. Şimdi fersahlar dolandı gözlerime Unutma sevgilim, unutma Sarılışımda bıraktım sevgimi, hiç unutma! Vapurumun küçük haytası şimdi martılar oldu Ve elimde atabileceğim tek parça simit yok Gidişine sakladığım tozlu-dumanlı sigaram Martılar ne anlar sigaradan yahut insanlar Ki sevgilim biliyorsun, Ellerim boştu gelirken Doldu seninle dönerken... |