Hiç Büyümedim Ben Anne
Ben hep beş yaşındayım,
Hiç büyümedim Anne! O tıfıl, tiz sesli, uçuş uçuş kelebeğin Gözleri bal rengi, Sözleri bıçak ucu yarası ... Hani sen örmüştün Eko/seli eteğim, Güneş tutulması rengi yeleğim Annem, dilimde hayır duam, Çeyiz sandığında saklı dünyam! Ben hep beş yaşındayım, Hiç büyümedim Anne! Hani akşam yemeğinde en çok taze fasulye severdim elinden Senin gibi lezzetlisi henüz damağıma değmedi. Ve zaten o günden sonra o sebze mevsiminde bile giremedi Bu eve, anne! Aş diye kaynattık usul usul Hiçliğin kazanında hasretle karışık sensizliği. Kızılcık şerbeti içtik, ele güne karşı Sen üzülme, anne! Elbiselerin her renkten dolabında asılı Ve ne zaman babamın elinin gölgesi düştü yüzüne Sen, sükunete büründün en renksiz haliyle Anne! Gözlerin tan vaktinde takılı İki sessiz yıldız Ha kaydılar ha kayacaklar Derken ömür demini çoktan aldı Anne! Masallardaki Anka’yım, Bir kez daha gelsem dünyaya Bir kez daha, küllerimden sana Tereddütsüz Sen de doğacağım! Ben hep beş yaşındayım, Hiç büyümedim Anne! İki çakıl taşı gözlerim serili Ayaklarının altındaki cennete değmeyi Beklerim anne! Kokun hiç değişmedi, Rüyalarımda her gece öpüyorum gül kokan Ellerini! Kimlik yaşımı boşver! Ben hep beş yaşındayım Hiç büyümedim Anne! |
Çok duygu yüklü.
Çok.