Eski bir şehrin hürriyet sokağı burası
ölmeden önce gülmenin maharet sayıldığı
Kutlama, sevinç hepsi erimeye meyilli
eski bir şehir sadece
Feri kalmamış yadlarda yasa boğuluyor
tecilli umutlar

Sarıya boyandı kaldırımlar
ateş icat olduğundan beri
Yaşam denen tiryakiliğin içine
izmarit olup düşüyor ummanlar
Lakin öksürmekten ölmüyor şehir
imkansızlığı seçmenin yoluna tütün ekerken zaman

Bir gece aniden büyüyorum
ve doğduğum tarihe geri dönüyorum
uçurtmaların ipi koparken
Aynada üç kişiyiz biz
biraz beyaz
çokça gri
gerisi siyah
zorlamıyorum artık benim renklerimi giysin diye şehir

Yoğun bir yanılgıydı çünkü bildiklerim
sadece sorduğum yaraydı
mana çalmaya çalışırken alfabelerden
Bir yanım hala muhalif her şeye
çokça kanamamış mıydı yara derinden

Bu şehirde hep ayrılık için sallanmıştı eller
işte bir romandan arta kalanlar
eski bir dostu kaybetmekten öteye geçmeyen
siyah bir kitaptan uyanmışlığım

İtiraf etmeliyim ki
bu aralar çok uzağım sevdalardan
saati değil aşkaltı dilenmelerin şu saniyeler
Ama bir gün
yeşil ışıkta geçecek kadar çok seveceğim bu kenti...