Gözümü dünyaya açışım ağlamaklaydı Her adım atışda Düşüp, kalktım yürümeyi öğrendim Hayatla kavga başladı Acıyı yudum yudum içerken Anarşistti duygularım Gecenin karanlığını Yürek kirini Yüzlerde maske gördüm Özgürlüğe sevdalandım Aşkın badesini içip Hayal kırıkları yudumladım
Ve Şiire tutundum Öfkemi, sevdamı, hayata dargınlığımı Kalemle anlattım En keskin silahımdı Her dizesine baş koyup Yüreğimi, gözyaşımı iliştirdim Sessiz çığlıklarımdı dizelerde volta atan Haksızlığı, sürgünü, gurbeti, hasreti, öfkeyi Şiirin omuzlarına yükledim Kavganın büyüğünü ilk onda öğrendim
Sonra mı? İsyan edip Bozdum suskuları Haykırdı militan yürek Zalime, zulme, haksızlığa Kalleşe, puşta inat Direnip Baş kaldırdım
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Baş Kaldırdım şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Baş Kaldırdım şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Düşünmeye değer mi şu değersiz hayat , Bunca acıya değer mi? Hasret içimde bir kör düğüm, Geceleri çözmeye geldin mi? şiirlerin çok güzel Gülşen Hanım, dizelerin içeriğinden etkilenmemek mümkün değil kaleminiz daim olsun can dost kalem saygılarımla...
Bazen insanın sabrı acılarla hüzünlerle haksızlıklarla dayanamaz ve haklı isyanlar alır başını gider zalime baş kaldırır.Anlamlı nefisti eser.Kaleminizi kutluyor saygılar sunuyorum..
Cellatlara boyunlarımızı uzatmayacağız, sevgili Gülşen kardeşim. Adı üstünde o cellattır: fırsat elinne geçince cellatlığını fütursuzca yapar. O cellatlara fırsat vermeden, cani ruhlu acımasız çıkarcıları bu toplumdan temizlemek hepimizin göreiydi. Ama bu yapılamadı, yada yapılmak istemedi, bu toplum sürekli kargaşa içinde, ikelemlerde kalsın, hergün daha fazla insan, bilhassa da kadınlar katledilsin, istendi adeta. Bu zor ve daha da zorlayıcı olaylar karşısında, hep aydının, şairin, yazar çizer ve sanat erbabının görevleri, vermeleri gereken mücadele ve çabalar gelir gözlermin önüne. Sizde de ziyadesiyle var bu toplumsal kaygı ve düşünce sorumluluğunu duyup hissetme öngörüsü. Çok doğru ve sağlam düşünüş tarzıdırzıdır, gerekli olan, ve hiç değişmemesi gereken, bilhassa da şairde, yazarda, çizerde, güzel sanatlara yatkın her insanda. Şair aslında en mükemmel düşünce insanıdır. İçinde bulunulan durumun en iyi ve etkin muhakemesini o yapar ve anında toplumuna yansıtır. Siyasetçinin, tüccarın, rant işleriyle uğraşanların belli kazanç ve mutlaka çıkar kaygıları vardır. Ama şairin düşüncesi tektir, tertemizdir; Ülkesinin, halkının yaşamına, her günün ve anın olaylarına dairdir. Bu hiç kuşkusuz toplumsal ve insanı sevip yüceltip gereken düzeyde mutlu etme kaygısı ve kavgasıdır. her şair ve düşünürün birinci görevi budur. o zaman ülkemiz uçurumun kenarına gelmez, insanlarımız mutsuzluk ateşlerinde yanmaz, her gün onlarca kadın canice öldürülmez. "Güzel ülkem niçin, hainler ve düşmanlarca parçalanıp yokedilmek isteniyor" diye, büyük kaygı ve ikilemlerde kalmaz. Şiirler bunlar için yazılmalı, söylenecek sözler, yazılacaklar elbette sevgiye aşka dairde olacaktır; ama ölçü ve düzey hep gözetilecek, öncelili olanlar mutlaka en güçlü vurgularla öncelikle yansıtılmalıdır halklara, toplumlara. Bu gün Türk toplumu olarak hepimiz bu bilinçle, düşünüp hareket etmek zorundayız. İçinde bulunduğumuz şartlar, "olmazsa - olmaz" biçiminde hepimize haykrmaktadır.
Size ve tüm aydınlarımıza sonsuz saygılarımla, esenlik ve mutluluk dleklerimle selamlar değerli şair Gülşen kardeşim. Kemal Polat
"Ve gidin ölüme dek şiirler okuyun. çünkü temiz kalacağınız başka bir olanağınız yok."Demiş ya ustam her baş kaldırı onurlu bir yüreğin kırık hikayesidir aslında isyanlar ses olur söz olur düşer kaleme neye varsan kendinsindir aslında neye susarsan kendine yolcu Benim güzel Şairim susmasın baş kaldırılarınız sonsuz olsun yürek sesini sevgilerimle...
Şiir, söylenemeyenlerin dizelere dökülmesi değil mi dost, hepimiz zaman zaman dizelere içimizi döküp sitemler ederiz. Şiir sessiz isyanıdır yüreklerin..
Gözümü dünyaya açışım ağlamaklaydı Her adım atışda Düşüp, kalktım yürümeyi öğrendim Hayatla kavga başladı Acıyı yudum yudum içerken Anarşistti duygularım Gecenin karanlığını Yürek kirini Yüzlerde maske gördüm Özgürlüğe sevdalandım Aşkın badesini içerken Hayal kırıklarını yudumladım
Ve Şiire tutundum Öfkemi, sevdamı, hayata dargınlığımı Kalemle anlattım En keskin silahımdı Her dizesine baş koyup Yüreğimi, gözyaşımı iliştirdim Sessiz çığlıklarımdı dizelerde volta atan Haksızlığı, sürgünü, gurbeti, hasreti, öfkeyi Şiirin omuzlarına yükledim Kavganın büyüğünü ilk onda öğrendim
Sonra mı? İsyan edip Bozdum suskuları Haykırdı militan yürek Zalime, zulme, haksızlığa Kalleşe, puşta inat Direnip Baş kaldırdım
Güzel bir şiir okudum,bu şiiri daha önce okumuştum gibi geldi bana...Kutlarım....
Gönül sayfama hoş geldiniz şair dost, bu şiir fi zamanda yazılmış, defterlerin arasında buldum ve biraz üstünde değişlikler yapıp ilk kez astım... Yorumunuz için çok teşekkürler, selam ve saygılar...