Yine gece
Yine yokluğun yanbaşımda
Birazdan başlar içimin ağrısı
Geceye sancı olur
Nehir saçlarım rüzgârın orkestrasına karışır
Dilime düğüm düşüreni söyler
Acının ayrılığın ezgisine tını olur...


Senden gidişim
Sürgünlüğüm aşka vefadır belkide
Kendime yasak bildiğim
Kendime haram kıldığım
Oysa gözlerinde uyuyup uyanmışlığım var
Adın geçtiğinde içimin titreyişinde
Yüreğimin kurduğu her cümlede sen.


Bu aralar öksüz bir çocuk gibi kıvrılırım içime
Öyle içten ağlarım ki
Öyle içten kanarım ki
Aklın şaşar
Yüreğin uçuklar
İçimde büyüyen çığlıkta yok olursun...


Sonra uzun uzun susarım
Anılar ağız birliği yapmış yokluğuna
Hepsi aklım ve yüreğime hüküm ediyorlar
Aklıma mıh gibi çakıyorlar seni
Yüreğim zaten serserin
Ağlayan soluma avuntu arıyorum...


Derin ve iç acıtan suskuların vardı
Çocuksu hallerin aklıma takılır
Uzanır tutamam ellerini
Dokunamam gözlerine
Uçurumlar büyür içimde
Özlem zinciri vurulur ellerime, dillerime
Dokunamam yüreğimde büyüttüğüme
Öyle zor ki yokluğunla iyi geçinmek
Bilirsin asiliğimi
Sana olan deliliğimi
Sana olan sevgimi
Yinede kendime yediremem içimin acısını
Sırtımda ki bıçağı
Kalbimin sızısını...


Biliyorum
Gün gelecek sen de özlüyeceksin
Yüreğin acıyacak
Gözlerin gözlerime hasret
Ellerin ellerimi arayacak
Hasret türkülerini siper edip kendine içine ağlayacaksın
Ömrümüze erken uğrayan hazana
Kırılan düşlerimize.
Öyle içini kazıyacak ki yokluğum
Gözlerin dolacak
Kendine kızacak
Bize ağlayacaksın...


Yinede sen ağlama solumun ağrısı
Ben kıyamam ki sana
Ben ağlarım sana
Ben ağlarım bize
Sus
Şiir bakışlım
Yarım türküm
Gözünden düşene ölürüm...


ASMEROZ-62
Gülşen Polat