Yine yüreğimin suskunluğu geceye düştü
Yer sustu
Gök sustu
Adını söyleyen dilim sustu
Aldırma suskunluğuma
Suskunluğumda bile avaz avaz seni söyledim
Aklım ve fikrim sana hizmet etti


Gözümde ışık,
Yüreğime atış oldun
Ana dilim gibi sevdim seni
Telaffuzu zor her cümlede çıktın karşıma
Şiir oldun
Çay oldun
Umut oldun
Kokusu üstünde taze ekmektin sen, bana...


Bu yüzden olur olmaza özledim seni
Yokluğuna sövdüm
İçim yandı,
Yüreğim daraldı
Gözlerim gözlerine değince,
Sesin sesine karşınca ayaklarım yerden kesildi...


Seni andıkça canım yandı
Yanıp yanıp külle karıştım
Sensizlik başa bela, noksanlık
Aklımın karmaşası
Yüreğimin sızısı...


Artık ne kaldı bizi omuzlayan bir kaç kelimeden başka
Şiir diye yazdığım
Yüreğimin feryadı
Yokluğuna sitem
Yalnızlığımın resmi...


Bir çift gözün esaretinde kalmışlığımdan
Unutmak istedim herkesi, her şeyi
Kendimi, sesimi
Dedim ya silmek istiyorum hafızamı
Kendime bile mecalim yok
Kocalmış bir şehir kadar yorgunum!


ASMEROZ-62
Gülşen Polat