Bu cümlelerim sanadır
üzerime atıp gittiğin onca acıya...

sözlerimin hepsi küllenmiş
peşin sıra bağıran bir mülteciyim
sağır mıydın
dudaklarımdaki telaş’ı yitirdim


şu tren garı kime el sallıyor
ya şu otobüslerin farlarına takılan gözler kimin


bu duraklar hep öykümü besteliyor
tutmuyor hiçbir uyku ahraz yanlarımı
yorgan döşek yatıyor kabuslarım
sakla şu vedaları
ellerimdeki kimsesizlik zaten çok bana


ben
gitmelerin camına yapışan yorgun bir yüz
omuz başlarında kanayan bir masaldım
uzak diyarlarda kulağına fısıldanan


bak işte
gidilmeyen şehirlerin fısıltıları değiyor kulağıma
arada bir
iki yana düşmüş yalnızlıklarımla koşuyorum
götürebilseydim eğer gittiğim her yere yokluğunu
inan bu kadar sensiz kalmazdım


kaç adım geç kaldım
kirpiklerindeki aşkı solumaya
hangi ölü kızın kalbinde duraksadım
dokunduğunda zifiri karanlığıma

düşüyorum tutamadığın diline işte
hiçbir şey kadar
s e n k a d a r
k a l d ı k ç a y a r s ı z
s u s t u k ç a s e n s i z