Boğuldu sallanırken sandallar Su gibi ıslaktı bulut Yağdı çatılara birde şehirlere meteorlar…
Tarihler gömüldü kum saatli denizlere Kara kadar uzaktı kavuşmak Güneş kurutuyordu son IŞIKlarını Batıyordu gölgeler ülkemize
Sonbahar öncüsü martı tüy döküyordu Deniz kararırken gözlerimde Floransalı bir ressam çiziyordu renkleri Venedik su altında ayaklarımızda kalıyordu
Bir şapelin duvarında çarmıha gerilirken aşk Renklerinde çivilendik boynu bükükçe Boyaya anlam kıldık sen boyam ben resimken Anlamsızlığın anlamını çizdik ağladığımız beyaz duvarlara Ve her zaman masumduk aşkın tablosunda Antik bir şehir ıslanırken ayaklarımızın altında Biz ikimiz hep var olduk, bu antik şehrin ruhunda…
"Ressamların gözleri en güzel boyalarla boyuyordu bu şehirleri ama kimse bilmiyordu koyu maviyi....florensa batarken ayaklar altında su kanıyordu gizlice..."
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
SİLİNMİŞ ŞİİR.... şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
SİLİNMİŞ ŞİİR.... şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Bir şapelin duvarında çarmıha gerilirken aşk Renklerinde çivilendik boynu bükükçe Boyaya anlam kıldık sen boyam ben resimken Anlamsızlığın anlamını çizdik ağladığımız beyaz duvarlara Ve her zaman masumduk aşkın tablosunda Antik bir şehir ıslanırken ayaklarımızın altında Biz ikimiz hep var olduk, bu antik şehrin ruhunda…
HARİKASIN CAN OĞLUM GÖNÜLDEN KUTLUYORUM SENİ EN İÇTEN SEVGİLERİMLE
Boğuldu sallanırken sandallar Su gibi ıslaktı bulut Yağdı çatılara birde şehirlere meteorlar…
Tarihler gömüldü kum saatli denizlere Kara kadar uzaktı kavuşmak Güneş kurutuyordu son IŞIKlarını Batıyordu gölgeler ülkemize
Sonbahar öncüsü martı tüy döküyordu Deniz kararırken gözlerimde Floransalı bir ressam çiziyordu renkleri Venedik su altında ayaklarımızda kalıyordu
güzel bir şiirdi kaleminiz daim olsun ..
saygılarımla elif ersoy
Bir şapelin duvarında çarmıha gerilirken aşk Renklerinde çivilendik boynu bükükçe Boyaya anlam kıldık sen boyam ben resimken Anlamsızlığın anlamını çizdik ağladığımız beyaz duvarlara Ve her zaman masumduk aşkın tablosunda Antik bir şehir ıslanırken ayaklarımızın altında Biz ikimiz hep var olduk, bu antik şehrin ruhunda…
Bazen ne kadar benziyor aslında öyküler birbirine, demeden edemiyorum. Antik şehirlerin ruhu, en çok da bahtın rügarlarında fısıldıyor aşkı. Öyle yalnız, öyle karışık ve öyle soyluca düşüyor, zamanın duvarlarına.
Şiirlerin bana hissettirdiklerini aktarmaya çalışyorum, yorum adındaki paylaşımlarımda. Sadece buğulu bir ayna belki kelimelerim. Şiiri gözlerimden geri yansıtıyorum yazanına... Tüm katkım bundan ibaret şair ve ben her ziyaretimde şiir ile çıkıyorum sizin sayfanızdan. Teşekkürlerim ve selamlarımla....
hızınıza yetişebilmek ne mümkün..:)
hiç susmasın bu yürek... hiç
sevgiyle Dilek Yıldızı