Biz en masum çocukları
Çirkin şey diye sevenleriz
Pek tabi bizi biz eden
Oldukça yoğun ıssız kalplerimiz
Zamanın durduğu dakikanın saniye
Saniyenin saatlere dönüştüğü yerdeyiz
Geçiş üstünlüğü bilmez
Pul pul ter döken gözlerimiz
Çokça düşünüp tek kelime söylemeden
Sıkıcı , uysallıktan uzak bir bakışla
Salonuna sığınır evin hislerimiz kışta
Çokça üşümüşlüğü sözlerimizin
En derin , en geniş odasında evin
Isıtmaya yetmezdi ateş olsa okyanusta
Kırmak değil öteyi beriyi her solukta
Salgın kırıcılık nihayet bizi bulduğunda
Açanlarız gözlerimizi bu hayata
Özlemini çektiğimiz bir tutam pamukla
Islatır hasta dudaklarımızıda
Silinir belki ruhumuza yapışmış
Birkaç metalleşmiş kelime
Kullanılır sonra kılıç yapımında
Deriz belki sevgimizi o zaman onlara
İnsanlığımızı bir kenarıya bırakınca