Salı..
martıların hafif meşrep kanat çırpması gibi
zorunlu yolculukalara çıkarıyorum düşlerimi

Çarşamba..
hemen vapurun arka kısmına gidiyorum
ahşap banka oturup ayaklarımı sallıyorum denize doğru
balıkların sesleri yankılanıyor ağlarında balıkçıların
nabzımda milyonlarca cıvıltının ritmi
dayanamayıp uzanıyorum banka boylu boyunca,dil balıklarını düşleyerek..

Perşembe..
ayağımın tozuyla
sahnesinde bir oyunun
doğaçlama hüzünleniyorum
küçük burjuva seneryolara.

Cuma..
tren biletimi aldım
bu kentteki zamanımın dolduğunu hissediyorum
tuhaf ama kocaman bir istasyon burası
tam gideceğim derken
durmadan bir kıyıya sürüklüyor beni ayaklarım
dinlerim yüreğimin sesini,ve
sıcaklığın yayılır içime
her zaman böyle güçlü olduğumu sanma
lehçesinde bilmediğim şarkılarla avunuyorum çokça zamandır..

C,tesi
pencerenin kenarından izledim az evel
bir yıldız nasıl da vurgun kendi gezegenine
bu gece yer gök alabildiğine yıldız
gel de bir sigara içimlik serinleme teras da
kim bilir belki
eşzamanlı doğrulurum yerle gök arasında bir yerlerde..


’’bu gece metruk bir şarkıyı örtüyorum üstüme..
lâl gözlere inat,ıhlara ve zeytin tadında aşklar taşısın ömrüne
yedi tepe rüzgar alan kentim’’..