Şiirleri hikaye, hikayesi şiir olan sevgili şair,


Var olun hep!

Düşünülerek yazılan duyguların sesi ve tınısı...
Yazan kalemine sağlık...
............................................. Saygı ve selamlar..

ellerimizde derin kederler var, yüreğimizde taşıyamıyacağımız yükler,her dem bulutlu,yağmurlar yağar hanemize,kıvılcımlar alevlenir,bir yangın yeri ki kimsenin gücü yok söndürmeye....

Şair' in kalemi o kadar güçlükü,yüreği o kadar kederli ki, her söz,her cümle,her kelam yüreğimizde çukurlar açar,bir tokat gibi gerçeği yüzümüze çarpar,,,,,anlamayan anlasın artık...

yürekten kutluyorum,,,hep sevgiyle kalın,mutlu kalın...

biliyorum bunları okuduğunda gitmiş olacaksın...belki saat sabahı bulur...ve belki beyaz bir güvercin cümlelerin önünü açmak için; az ilerde hani senin olmadığın o çok uzakta, kanatlanıp sana doğru bir düş toplar beşik yaptığın mezarından...kazı-kuyu çalışmalarıyla aramız eskiden de iyiydi bizim...sen duy da inanma, eli kulağındadır şimdi toprağın... kök verdiğin gülüşlerin ters istikâmete yol almış...ve aklını havaya uçurmuşsa rüzgâr...saçlarımın dağınıklığı ondan...bil istedim...yüreğimin o.top.sisi işte böyle avuçlarımda kaldı hevâl...-cam kırıkları'ndan- girizgâhla başlamak istedim bu sefer...

şimdi de rotayı çok eskilere doğru çevireceğim can...geçenlerde duvarlarla bi muhabbetim olmuştu...direk betonların muhatabı olmamak için de Fate'yi devreye sokmuştum ve eskileri yadettik bi güzel...dedim ki:


eskiden Ali dayım bana -ciğerim- derdi Fate ciğerlerim yerinden sökülür, her parçası kendine dağılır giderdi...sonra da o çocuk aklımla neyle-nasıl dikeceğim diye kara kara düşünürdüm...sanırdım ki çürümüşüm de adam ameliyat masasına yatırıyor oracıkta beni...her konuşma sonrası sakatlanıp çıksam da masadan -ki bilirsin eskiden bi masamız bile yoktu etrafına kurulacağımız- severdim yine de öyle çağırmasını be gülüm...ne bilim hani çok dokunaklı ve çok vurgulu gelirdi ya kulağıma sesi...o zamanlar kalın-ince zar ayarımız da yoktu...her ses yankı yapardı gelişigüzel içimizde... -ciğerim hele bi çay doldur-...-ciğerim ayakta kalma gel otur-...nereye be dayı, nereye oturim sandalye mi var..? bişey diyemiyoruz tabi...dayı havası var ya hani hemen hücrelerini ele geçiriyor...sıkı eğitim demiyim de ama söylendiği vakit yerine getirilmesi gereken kurallı bi cümle gibi geliyor kulağa hemen... ama sevimli bi yapısı var, kıramıyorsun...hanım hanım iki elini birbirine bağlayıp yerine çömeliyorsun...

gel zaman git zaman baktım dayım herkesin adını -ciğerim- takmış Fate...sanki adamın sesi otomatiğe bağlanmış...gelene ciğerim, gidene ciğerim...yahu dayı senin ciğerlerinin röntgenini çekmek lazım...sapasağlam yerinde duruyorlar mıdır acaba..?..öyle ya herkesle paylaşmak için kaç parçaya bölündü, kaç bıçak darbesini aldı, baba-yiğit iç organların...korkarım ki ne oksijeni içeri bıraktın ne de karbondioksitleri atmosfere çıkardın içinde boğdun gittin d.elikanlı ciğerlerini...okları hep o yöne doğrultup, hedefi on ikiden vuracak ne vardı sanki ?..hem kendini hem de karşındakini soluksuz bırakmayı niye severdin öyle...av kim ? avcı kim?..hedef tahtası kim ?..belli değil...omurgalıları, omurgasız; yersiz-yurtsuz bırakmasaydın keşke...ne diye herkesin ciğerini sahiplendin ki böyle ?..sanki sana verilen görev de buydu...ya da onlara olan zaafın diyelim...ciğer tavasını da sevmezdin ki oysa...öyleyse ne diye dayı, ne diye ?..otur ciğerim.kalk ciğerim.gel ciğerim.vay ciğerim.kitapsız ciğerim.seni severim ciğerim...bilmez miyim dayı...bimez miyim ciğerim...

eskiden Doğan dayım bana -gözüm- derdi Fate; iki gözüm önüme aksın ki gözlerim yuvalarından fırlayacakmış gibi bakardım onun yüzüne...nedendir bilinmez bu sesleniş tutukluluk yapardı bende...sonrası malum... sağa-sola çarpıp sakarlığa terfi dönemim başlardı...arkasından annemin dilinde aldığım köpük banyosu...eskiden küvet de yoktu...bizde o lüks ne gezer ?..taş zeminin üstünde küçük bir tabure...bi leğen, bi kova..bi tane de maşrafa...bir de sobanın üstünde kaynayan gümgüm' mümüz vardı Fate...kaldı ki bu kelimeleri kullanmayalı ne çok zaman oldu..neyse biz dayımın gözüne dönelim en iyisi...-hele gözüm bi çay doldur- yapma be dayı sen de mi...yine çay faslımız başlayacak desene...yirmi dört saat çay doldurmakla görevlendirilmişiz arkadaş...daha annemin karnında demliği tutuşturmuşlar elime...orda da severdim örneğin bahçemizdeki çiçekleri sulamayı...annemden biliyorum ç.ay otu en doğal gübreydi kadınların sancılı köklerine serpilen....sevgiyle-muhabbetle açılırdı tomurcukları...gül yanakları...fena mı işte Fate ?..doğuştan gelme ç.aycılık yeteneğimiz; aile büyüklerimizin de gözünden kaçmamış, ocak başında demleyip durmuşuz dumanlı sözcükleri ne yaparsın...ama bak sohbetimize diyecek yoktu...ciğerler-gözler bol keseden feda edilirdi herkese...ama hiçbir cümlenin anasını ağlatmazdık gülüm...ve bizim yüzümüz gülerdi be Fate...gülerdi...bayram havasına bürünürdü evimiz...ocağımız...yanaklarımız ve tebessüme ayrılan huzurlu bahçesine; temelli yerleşen yazlıkçı dudaklarımız...üstelik saat başı bize böyle seslensinler diye gözlerinin içine bakardık pür dikkat kımıldamadan...anlarsın ya biri sana ordan -gözüm- der, sen kanatlanıp uçarsın hemen...

bir de Murat dayım -yeğenim- dediğinde yüzümde güller açardı bilirsin Fate...-yeğenim nasılsın..?-...bu soruyu çoktandır kimse kimseye sormuyor Fate...kendime de sormuş değilim...arkadaş yanlış anlama ama evde kimse yok...kimseye haber vermeden yabancı bir coğrafyaya taşınmış yüreğimiz...gerçekten nasılız dersin gülüm..? öteden beri sorulan ve alışkanlık haline getirdiğimiz; halk arasında dilden dile dolaşıp, geleneğimizi koruyan bu köklü terimi ne zaman paçavra gibi kullanıp attık..boşversene biz sormayalım birbirimizi!..öyle değil mi ama?..aslında unutmuş ve unutulmuşken, ne diye hatırlamış havasını verip, araya zoraki yapaylaşmış gündelik terimleri sıkıştıracağız ki...alacağımız cevap hep aynı olacak muhtemelen...-iyilik senden na'ber gözüm!-...boşversene!..yuttuğumuz harfler ağırlık yapmasın...mazallah altından kalkamayız sonra...

-yeğenim nasılsın..?-
iyiyim dayı ya sen..?
-bak yeğen nereye gidersen git peşine takılır gölgen...ardına sürüklersen geçmişini, yakanı kurtaramazsın-
bu tıpkı Ramiz dayımızın ( ah Tuncel Kurtiz'in kulakları çınlasın) seslenişine benziyor:

"hangi isminle çağırırsa çağırsınlar seni, çağırdıkları yere gidersen; dönsen de oradan, kendin dönemezsin yeğen...!"

"cevabını bulamadığın her sorudan korkacaksın...sana çekilen her bıçağın kınında, cevabını bilmediğin başka bir soru gizlidir çünkü..."

-yeğenim nasılsın..?-
bilmiyorum gülüm
bilmiyorum...
bu soruyu sormaktan vazgeç
hani biri belki ordan meroo! der
ben uçar gelirim Fate
canımsın !..

...

hoş gelmişsin gözüm!..içimdekileri sansürsüz yazabilseydim sadece ciğerlerimizi-gözümüzü değil, bütün organları yaşarken seve seve şiirine bağışlayacaktım...merak etme bir dahaki muhabbette buraya sakatla(n)madan-yarala(n)madan sapasağlam gelmeyi düşünüyorum kurban...yani tüm vücut...tüm yürek bir olup; bir yere çarpmadan, kimsenin hedef noktası olmadan evelallah dimdik duracağız karşında gözüm...sana da organ bağışında bulunmak isterdim yalnız sağlam bi tarafım da kalmamış ki can sana ne bırakim ne istersin?:))...kalbim desen o doğuştan problemli valla başına iş alırsın, nefes alacağın yerde boğulursun...e ciğerlerim desen onları da sağolsun Ali dayım küçükken katletti, kaç parçaya, kaç sınıra böldü, oksijenlerimi-karbondioksitlerimi kime verdi ne yaptı bilmiyorum...kayıplar...varlığından hâlâ bi haber alamadık...bu gidişle gözlerimi de diğer dayıma zaten miras bırakacağım...yoksa mezarımın başında -gözüm!..gözüm!- diye nöbet tutar bırakmaz ki rahat yatim kendime anlıyor musun?..


gördüğün gibi çürük rapor alan cümlelerle konuşuyoruz cancağızım...umarım seni de sakat bırakmadık...mamafih bendeniz çok üzgün olup, sizi de ziyadesiyle hem sever hem de sayarım...lâkin çok elim bir kazada aklımı yiirdiğim için böyle zırvalıyorum sanırım...neden Turgut'un repliğine şimdi sardım onu da bilmiyorum yavv...

ben en iyisi uzun uzuna konuşmiyim can...yoksa gerçekten soy kütüğümden de, kim(sesiz)liğimden de kovulup, başka cehennemlere sürüleceğim...orda huriler var mıdır dersin?

tamam tamam sustum...

seni gördüğüme sevindim çok...

okudun anlam veremedim siirmi köşe yazısımı anlayamadım emeğine sağlık

her zaman ki gibi defalarca okutacak kendini... Teşekkürler... (kesintiler şart, yoksa nasıl nefes alır şair)

güzeldi yüreğine sağlık çok güzeldi tebrikler