Ölüm de Olsa Olur Kabulümseni hiç mi hiç dinlemedim yol sonu bakışlı sıkıntı hep kendimi dinledim inançlarıma uzak ezdim kendimi yollarım dolambaçlı tüm dünleri unutturacak bu sen misin hazin gül kokuşuyla geride inan ki bir imkansızlığım tek başınalığımız kalacak gösterişli olacak bu kendi halinde olmaklığımız kendi kendimizle çepeçevre sarpasarışlı sorun başından beri kavuşmakta değildi ki bebeğim sorun nasıl ayrılacağımızdaydı renksiz biçimsiz nicel birikimsiz mükemmel ayrılık olmalı olacaksa mükemmel eksiksiz herşeyiyle yerli yerinde bir ayrılık belki harikulade sarılır ağlarız ya bir ağaca mükemmel olmalı ölüm de eksik olsa olur kabulüm ama bir ayrılık mükemmel eksiksiz olmalı har vurup harman savurduk aşkı başını göğsüme yaslamışlığım aşka cömertliğimize ölüm de dahil üzülme üşütük yosmam tatlı çilli yüreğimiz ve beynimiz bir ayrılığa bencil olmalı seni düşünmek pencerenin bahara açılmışlığı yalnızca sen ve düşünmek belki belki kuşlar bahar müziği ötüşlü belki belki içerimizde sade çılgın bir rapsodi çalacak ve ben yalnızca senin olacağım yaylıları susmadan içsel ritmimin aslında yaşadığımız müddetçe hep ayrı ve düşünceli olacağımızı anlayalım ruh ikizim tarihsel güncelliğim benim ben yalnızca senin ağaçlar bilirim açık yeşil susuşlu kıvrak isyankar duman sevişkenliğinde çocukluk kışı gri ve kara her anımla hazırım sana anla kağan işçen... |