istanbul içini döktü gözlerime
istanbul yıldızsız bir vaktinde
ağlaştı saçlarımla tel tel
gözyaşlarını içime biriktirdim
sarhoşum istanbul acıların yüreğimin imbiğinde
yokuşlarını yıkıyorum tuzuyla gözlerimin
istanbul romantik akşamlarında
yalnız kendim ve senin için ağladım
gözyaşlarımdan koleksiyon yaptım
astım minarelerine
simit atar gibi attım martılara
pul pul ışıldadım
galata’da bir balıkçı lokantasında
gözleri arkada kalmış bir balığın sırtında
istanbul doludizgin bir mecazdır sende ölmek
tutunmak servilerine yaşamak gibi

istanbul koynunda hayaller büyüttüm
içimden akıttım serin sularını
kağıttan gemiler yaptığım özlemlerimi
tatlı sularına bıraktım
kendimi yaktım dağıttım
sana kaptırdığım yüreğimi
sarhoşça harcadım

sokaklarında hoyrattım
serserilik sattım haydarpaşa’ya
çımacılara çattım martıların için
kaçırmasınlar diye ada vapurunu

istanbul bende bıraktığın
bu kalabalık
bu telaşlı
bu yoksul
bu dürüst
acıları arkadaş yaptım
gözlerime

sahaflarında kaybolmuş
bir şiir yaprağı olmalı bu
gözlerimi kırptığımın nedeni


kağan işçen