adlandıramadım kendimi
adlandıramadığım gibi gözlerini üzerimdeki
kendi öyküsüne yabancı bir yağmurdum
adın göç haritam anlamsız adsız
bunu biliyorum hem de nasıl görkemli ama ıssız
ben kendini sende arayan göç tutkunu
güzelliği bir kez gördüydüm öpüşlerinin kokusunda
ömrüm şaha kalkmış dejavu
sanki hayatı anlamaktın
kirpikli bir akşamın dizlerinde uyurken kalbim
kirliyken evlerin dışı
usul usul kanamaktın
evlere bakıp temizlerdik hayallerimizi
çok çok pembe pancurlarımız olmayacaktı
itirafıma güldüğün gibi
biriktiremediğimi pancur parasını
güldüğün gibi
sözlerim başka diyar
ben bu değil
ben hep o
oysa rüzgarımdın
herşeyimde rüzgarımdın
heryerimde rüzgarımdın
her anımda
bense yarına cahil rüzgar gülü
döndürürdü başımı esişin şöyle bir
parmaklarımız çok masum
dolaşırdı birbirine birbirine esir


kağan işçen...