aşk sürgün gözlerinde
kavruk bir düş
kuytu duvarın dibinde billurlaşmış ay ışığı bir gece kelebeğin aksinde çukurda soluklanan suda gölgesi ıssız bir acıyla kıvrılıyor ilişse sabaha sözde geçmişini küle çevirecek ne yanılgı ama uçuk bir kaçış âtiye “belki bir eşikte kollarına alabilir dünyayı…” ezinç öteliyor yoldaki dağı huysuzlanıyor yerküre değirmi sakallarına tutunmaya çalışan kör tespih taneleri örümcek tutmuş mahcup Tanrı’ya dingin bir ota öykünürken gandi başı yüreği burkuluyor ah yok olsa yerçekiminde ama olmuyor işte çünkü aşk sürgün gözlerinde gönül gençyılmaz |
Paylaşım için teşekkürler.