Kum şeytanları
“kum denizinde” depar atan kertenkeleğimsin bu şehirde
ölüm vadisinin av arayan çakalları etrafımdayken çölün buz gecelerinde üşüyen ay’ı ısıtan bulutlarımsın gel gidelim bu şehirden ki şehrin “kum şeytanları” sürüklemedi mi tuz beyaz gecelerde biriktirdiğimiz düşlerimizi buruk küskünlüğümüzden haberi oldu mu kimsenin anla işte yalnızız bu şehirde Tanrı’nın adımlarının izinin umut çukurları açtığı… eşkâli belirsiz şehirlere gidelim unutarak korkularımızı alıp başımızı bırak istediği kadar gerinsin üstümüzde şehir yüklenip yürek atışlarımızı uzak diyarların göçmen kuşları olalım “kırmızı bir karaağaç gibi güçlü… “ gönül gençyılmaz |
Tanrı’nın adımlarının izinin umut çukurları açtığı…
eşkâli belirsiz şehirlere gidelim
unutarak korkularımızı
alıp başımızı
kutluyorum güzel ve hüzünlü şiirinizi severek okudum. Selam ve saygılarımla.