Göçmen kuşlar gidince beni yanına çağır
Uyandır bu masalın en acı cümlesinde
Şayet duymazsam seni gökleri çınlat bağır
Geçmişi unutturma kendine çilesin de.
Bırakayım her şeyi hiç yaşanmamış gibi
Bekliyor biliyorum gizlenmiş yerin dibi.

Daracık bir odada uyanınca uykudan
Diyeyim ki kalkınca yarın cennetmiş bize
Eser kalmasın sakın ne gamdan ne korkudan
Dökülmemiş kötülük beyaz elbisemize.
Kaybolsun bulutlara çizdiğim tüm resimler
Ara sıra da olsa bölüştüğüm resimler.

Yüzleşeyim kendimle toplayıp günahımı
Hüzünlerim de uçsun kaçışırken geceler
Avucuma alayım doğmayan sabahımı
Yüreğimde yer tutsun kullandığım heceler.
Heceler ki günümü ışığa boğan aydı
Zorluklarla büyüttüm sanılmasın kolaydı.

Iskalanmış bir ömrü beraber vuralım mı?
Rutubetli toprağa gömelim mi seninle?
Geçmek bilmez zamanı susmaya kuralım mı?
Duymaz mısın sesimi ne olur beni dinle!
Kâbuslu öykülerde yaşadım bölüm bölüm
Neredeysen gel artık kitabı kapat ölüm.

AFET İNCE KIRAT