odalardudakları kanatan çığlığın merhametsiz tırnakları avuçlarınızda gün ağırlığı ölümün yumruğu boş sokaklara çelme atan yüzlerin sıcağında düşünüyorum uzağı sırtımda buz yığını acı gözlerimde kör çocuklar ve hasta masallar kapanmakta yüzükoyun rüzgarın kavgasına beyaz duvarların yakınına yuvarlanan kestaneler mavi bakışlı balkonlar mesela kaldırımlarda uyuyan ince bulut yığını gibi ğöğsümde odalar aydınlığın bileğine yaslanan resimlerde kuşlar güneşe güler gibi yapan benler alıp götürün aklımı sağır bir yatağa içimdeki düşler çürümeden sağın bizi başını sallayan köklere umudu kesen kılıcın suyunu içmektense ya da nabzı duran toprağı götürün silahsız yaşama ruhları şehir soğumakta sevdalar gerilmekte kayalara ve bulanmakta telaşlı gecelere şükür dilleri |
yine d/okunaklı şiirdi
saygıyla