Melodisiz Çirkin Ölümler Sıkıntısına

1.

sırma gölgesindeydim saçlarının
edanla konuştun yüreğime susuk
ben hiçbir haline yetişememiş kadar
mutsuz
bıraktığın ardına kuzgun
sana değil ardına
sana kıyamam gözlerimle
sakınarak solurum havayı
incitmesin bakışlarını nefesim

sana ayrıntılarımı ayırdım
çekinme
al
buyur
elini attığın her yerde bir parçam kıvranır
dışladım kendimi senin haricinde her nesneden
senin dışında gözlerime batan kıymıklar ordusu şu alem
gözümde
günümde
düşkün
bakamam başka bir şeye
verem yeşili gözlerimle
verem yeşili gözlerimde susuşun
yalnızca acılarımla evli olmam gibi

2.

sevdana eklendim eksilmeyi göze alarak zamandan
kavak ağaçları yaz rüzgarlarıyla sevişirken
ırmak sesli bir çocukluk anısıyla parçalanır
melodisiz ve çirkin ölümler sıkıntısı
palyaçoluğa son verir kiraz dallı düşüncesizlik
dişlerine kan sızınca ölür bedenimle tüm anlar da
ayva tüylerinin şeftali kokusuyla eyleşir kabuslarımız
yılların ve benim sandığım benden de ötedekinin...

koyu karanlığı vardır sakar uykularımın uçuk renkli
içten gelen sarı bir demir yolu hüznüyle bölünür hayat
ıssız kasabaların yanında kalabalık kentler de çölleşir
sımsıcak bir özleme yakalandığımı anladığın kadar
anlayacaksın acı yeşil bir yaza yakalandığımı...

3.

kırmızı kiremitli gölgelerin uzayıp giden
acı sızılı yolculuğunda kapanmaz gözlerim
kış gelir ardından dumanlı kesik kesik
ağlar bütün bacalar çığlığıyla sabah serçelerinin
ayakların üşüyünce sana gelen adım seslerini düşün
yaz boylu bir adamın nefesindeki kış buğusuna tutkusunu
ellerimi tut kavak ağaçlarının griye inadı gibi
ama nefesini tutma sakın
aşkın yıldızlarını saymayı paylaş ellerimin çatlaklarıyla
istersen güzün...sessizliğine güvenip sıra dağların
yol ver nefesinle uzak rüzgarların gecikmiş saadetine...


buz tutmuş korkaklığın asaletine şaşırmasan keşke
mevsim korkusuyla sever insan ulaşmak istediği rengi ve tadı
kusursuzca eskirken evlerin yollara bakan yanları
ve genç kızlar son umutlarına hazırlarken yüreklerini
melodisiz ve çirkin ölümleri unutmak başlar pervasızca
benimsin zamanın olduğundan çok
ömrümün çalar saatidir yüreğim
her anı sana ayarlı...

Kağan İşçen