KÖR RÜYALARDA KÖR DÖĞÜŞÜ
— sensiz rüyalarımın korkunç kahramanı, yani bana karşı ben…
her gece gördüğüm ve basamaklarınızda kördüğüm olup seviştiğim korkulu rüyalarımda karabasanlarım benim, karanlık merdivenlerim bu son geceniz, yarın hiçbiriniz, yalnızlığımı fırsat bilemeyeceksiniz basamaklarınız ve karanlık yani siz, hurda fiyatına terk edileceksiniz bundan sonra sadece ve her gece, ancak dalgalı bir deniz perisi gibi tarifsiz büyüsüyle mavi bir rüzgar olup, içeriye öyle girebileceksiniz. (bir iş makinesi kadar demir ve ağırım, moloz ve toz bulutuyum….) * — düşünmem ki duasız gelen bulutlar, yağmurla dolarsa aniden… sen benim çöl kumunda kaktüsüm, kardelenimsin kar kristallerinde yani gecelerimin cibinlik örtüleri, yıldızı bol bütün mevsimlerimde renginden sarhoş çiçek kokusu ve sırılsıklam tutkusun çoğu zaman ve yarının duvarlarına yazılı gece ifadesi, uyanılmayacak rüyalardan ama ya birden serin bir esinti gelirse, perdelerimin dalgalanması gibi inan o an hiç ürpermem ve korkum, ne buluttan olur ne rüzgardan. (bütün rüya kapılarını açmak için yeniden, şelale olup akıyorum….) * —işte o zaman bir damla yaş kaçar gecemin gözüne, kör olurum… yosunlarını, mavilerini ve dalgalarını da kaybederse eğer denizler kopar ani bir kıyamet ki, rüyalarımın umutsuz sensizliğine benzer bilmiyorum sonra nasıl bir gece çizer ve beklerim geleceksin diye ve nasıl bakarım kör karanlığıma ve yıktığım merdivenlerin yüzüne anlamak istemesem de bu rüyada, görecek başka bir şey yok gibi galiba doğrusu vazgeçip gecelerden, beklemek seni gündüz gözüyle. (ve gecede ben varım, rüyasız bir sıkıntı olup yüreğime doluyorum…) Cevat Çeştepe Bu bir mücadele hikayesidir. Bana karşı ben olan karabasanlarımla, sana karşı sen olan sensizliğime karşı verdiğim, rüyalarımı ele geçirme mücadelenin hikayesidir. |