Acıya şerh düştüğüm adın kaldı geriye
işte b/öyle başladı suskunluğum

/ orjinal acılar topladım heybeme farklı dillerde öterken bülbüller
hayat hüzünlü bir şarkının nakaratıymış onu anladım /

Aklım sukütu severken
terk ettiğim sözcüklerimde buldum seni
faili meçhul intiharsın şimdi cümlelerimde
senden önce yazdığım adını bulamıyorum
fırtına sonrası

meğer bir rüzgar da silinecek kadar hafifmişsin
ne çok nisyan oluyorsun hafızamda
ne çabuk unutuyorsun
tedavülden kalkan zaman ilaç olmuyor kerpiçliğime
ne çabuk eriyorsun gözlerimde


oysa ki
ne umutlarım vardı kesilen
akan kanda boğuldum
böyle başladı işte sensizliğim
dilimde mapus kalan onca senim
vebali boynuma günahlar dökülüyor
göğsümde pimi çekilmiş bir yürek
kalakaldım öylece sapanda gerili taş gibi


kendi izimi sürüşüm
çıkmaz bir sokakta son buldu
soluk almak için soluklansam
yaslandığım bütün duvarların üzerine yıkılıyorum
damarlarımda bir duman olup
göz çukurlarında tuzlu su ile akıyorum



çatık kaşım
alnımda ne olduğu belirsiz çizgiler
elimde tövbe istiğfarin sabır tesbihi
davet ediliyor ayaklarım sakinliğe
uykularım kaçarken mi çıktın karşıma




hüzün renginde sancılar doğmuş
tabutlar geçerdi içimden
göz bebeğimde intihar uçlu bıçaklar
acısına gark olmak sensizliğin
kayıt dışı kalışı sözlerimin zihinlerde
işte böyle başladı volta atışım


tırnak izi olmayan yanı kalmamış yüzümün
kan dolmuş cam kırıklarından
can acıyor duvarlara atılan yumruktan
bir cinnet anım oturuyor
duvardaki geçmek bilmeyen zamana
küfürler yağdırarak


ahkâm kesen dilim öylece suskun
keskinliğe uzanan boynum
kıldan ince kördüğüm
tel örgülere dokuduğum zamanım
yazgısız bir ömrüm yazgısı

farkında mısın farklarının benden farksız olduğunun
en kalabalık kafilenin içinde en yalnız olduğumuzun
tenimde şehrin lekeleri
vuslatın kapısı bir mezara açılır
ölümsüz suskunluklar bıraktın ardımda


fırtınasın içimde
yakan bir lodos esmek bilmeyen bir karayel
bir şimşeğin alazında tutuştu içim
kanamalı bir yara gibi
düştü aksanı bozuk dilim
esmer gülüşlü çocuğun yazılarına
anlamı bozuk bir cümle gibi



koca bir dünyayı kapatıyorum
bir kirbitin alevinde
kirpiklerimden tutuştu
kor ateşler altında kaldı tüm yutkunduklarım
kapandı gözlerim masumca


sonrası
sensizliğin düş ortalarında uyandırıldım
kısık bir sesin titrekliğinde
yitik bir çocuk olmanın endişesi kapladı içimi
b/öyle başladı işte ıslak uyanmalarım

gidişlerin esmer bir hüzündü
esmer yüzlü çocuğa anlatılan masalın son sayfası gibi
kapansın gözlerim

.../ Faili meçhul bir intiharsın şimdi sözlerimde
ölümsüz suskunluklar yazıyorum sana her gece