Lepiska Lepiska Kısa Kıpkısasıcak çikolata tadında ısındı kanım saçlarındaki latin havaya ben küçük burjuva sosyalizan sen ailenin küçük ve şımarık kızı ah lepiska lepiska kısa kıpkısa saçlım mavisi havana’lı şose yorgunum boydan boya öpüşürken gözlerini kısışın gözlerimi kısışımla inancı tazelenir buğdayın bilinçlenir çeliğin kırılmaz inadı karşı karşıya çay içerken ses tonlarımız sana düşlerimi akıtacağım sarı nehir renginde bil ki çocuk kalırsak teslim olmayız esarete çocuğunum çocuğum benim büyümeyelim büyümeyelim ama büyüsün tango gibi yaşamak samba ve halay armağan edelim insanlığa ah yatağımda kalan kokunla korkmuyorum yıldızları saymakla bitirmekten çizmeyi aşmalıyım düşünmekte ellerinle ellerimin birleşme eylemini bir gövdenin ayrı kollarıydık flamenko gitar edalı beheey işçi sınıfım vefalı yari ütopyalarımın çoğalırsın ya sınırsız bir utkuyla kapı eşiğinde tarihin kapıları yok edecek derim aşk gürültüleri bir bir anlamsızlaşacak mülkiyetini beklemek tozlu odaların ütopyalarım ılık bir sütü sağarken umuduma ah lepiska saçlarını okşamaktan çekinmeyeceğim pervasızlaşarak yağmurluk giydirmekte yoksulluğa küçükken çamurdan kalpler yapmak gibi bir ihtilalsin sen ah lepiska lepiska kısa kıpkısa saçlım kır havalı kent yorgunum saçlarını koklayınca bir bahar meyvesini paylaşmak arzusu yeşerir göğsünde kahkahalarımın hadi bırak ezberlenmiş işi gücü zaptu raptı kolektif gülelim göğe mavisi havana’lı... Kağan İşçen |
Kalem, var olsun. güzel bir şiir okuttu.