Dil/mece
ak akçe koya, kara güne;
-çulu, doya; -hasır, uça fizan’a süte, maya çala; kavala, ney; kalem illeti, imi çivi; sökemedi a’sını, -belâlı be’sini, celâlÎ ce’sini; tükürdü alfabenin çarkına, sesi eli kolu bağlı ya, çilli hece; -çene, şom; -çanı, kısır! açmazına, kör; gün yüzü dile çıkmazına, yol; çile bite bülbüle çare olamadı hiç biri, ala sineme ’kuş öter mi?’; sor ille, taş atana -dili dönmez! ne kadar fukara kelime; yazık! fakire akıl veren de, inadına kekeme! su dökemedi hiç biri, ana dilime tekere, çomak; fikir, bozuk; -kime ne? ’deli çorba’, dediği; ha bire kazık! -işin cılkını çıkardı! çıra, çul - çula, çil - çile, çal... çalı, çöl - çili, çul - çulu, çel... hani, pula düşerdi kul; içi göçerdi? -kaçı yama, kaçı yırtık? çarık artık, devr-i sabık tele aşerdi kel oysa; kurdu, çürük; -peruk şaşırdı! ne çok teri geçti bu körüğün; kora bulandı kızıl örs, döneri yanık -dilime, vaha sulandı. 15-23.09.2010 |
sağlıcakla kalın şiir dostum