Ama Işıklarla
gün yoruldu belli ki
son tebessümümüze fırsat tanımadan kızardı yüzü bulutların utangaç çocuklar gibi ah bu güneşin ceremesini hep böyle bulutlar mı çekecek beni köşemde rahat bırakın der gibi dünya yorgan bilir karanlığı kendi haline bırakarak bütün evreni "bizse tercih ederiz yıldızlarla eğleşmeyi yaşamak baskın gelir ama ışıklarla"... gün biterken sessizlik telaşa düşer gece hazırlanır karanlık yatağında sevişmeye bu ıpıssızlıkla yaz deliliğini kaybetmiş yaşlanmıştır ömrün uslanması mı desek buna üstad yoksa harlanması mı içimizdeki sonbaharın... kağan işçen |
Hep şiir solunur bu sayfalarda..
Yine yeniden çok güzeldi..
Saygıyla...