Son demi gerdim içerime
sende yitirdiklerimi sende bulmak için
kokuşmuş ben
yarasa sürüsü tarafında infilak ediliyor
susakaldım kapı diplerinde
ve sen ömrüme cezalar kesercesine
kelimelerinle zehir kusuyorsun sensizliğime
katliamlar barındırıyorum yalnızlığa
kimsesizliğime engel olamıyorum
yalnızlığın üreyen adımları üzerime geliyor
kapıdan bir girişi var sessizce

Dinle

bir çocuk susuyor
tenha sokaklarda
Bir kadın ağlıyor
haykırışlarına sorular sorarak
bir şiir diyor
bir acı diyor
isyana çağırıyor geceyi
erken gittin diyarımdan diyor
soruları duyulmayan cevaplara dönüşüyor
katliamlar barındırıyor gecenin bir melodisine

Sus artık

vurma hatalarımı yüzümün yüzsüzlüğüne
kızarmayı bilmeyen mahçupluğunu görmeyen
acı bir sevdayı bitirme
şimdi hangi ayrlığın merhameti girecek kapımızdan
pişmanlığımızı pervazına asıp bir gürültü ile yok edecek ayrılığımızı
bilme

asıl gidiş bu gözlerimden usulca kaybolarak
ilkbaharın başlanğıcıydı
içimde yeşeren kışlara inat
üşürken mevsimlerinde
ayağıma takılmış utançları sirkeliyorum saflığına
dinle bir çocuk kanıyor yaralarımdan
acılar içinde kıvranan
bir kadın diyor
bir kadın haykırışlarıma inat susuyor
yarına çıkmazı zor bir aşkı kim yaşatacak
bilme

Hiçbir zaman olmayan gerçeklerime ilişmiştin benliğinle
gözlerimde ayrılıgı büyütürken
daha gitmeden bitmiş herşey
şimdi gerçeği gördüm dönüyorum
pişmanlık sevgim iç içe geçmiş halde kanatır yüreğimi
anladım dönüyorum
öyle birikmişsinki içerime
üzerimde eskiye dair ne varsa çıkarıp geliyorum
tüm çıplaklığımla
ama ne zaman bilme