BİR YALNIZLIKTAN BİR YALNIZLIĞA...
Şehirler bıraktım ardımda
bir uçtan bir uca gittim hep. kuşlar nasıl giderse sonbaharda, baharla nasıl gelirse hep kuşlar gidişlerini sevdim onların, ben hep gittim. benim olmayan aşklar bırakarak ardımda, ağır ağır yürüdü vagonlar, sustu derindeki o ses, raylara karıştı. penceresinde kaldım uzunca, ıslak, buğulu pencerede; pencerede kaldı bir ağaç, yapraksız, yorgun.... pencerede, dalında yorgun bir kuş, ha uçtu, ha uçar şimdi; mümkünmü kalması, bu mevsim sonbahar. us yoktu yürekte, içerde deli bir kan, ben hep gittim, şehirler bıraktım ardımda, ama şehirler umursamadı bunu, eller sallanmadı, gözlerde yaşta yoktu, gözler yoktu ki. eller yoktu... |