YENİLGİ
Güz mü dağıttı bitmez düşlerimizi
ellerimizde ki bu kan, dilimizde ki küfür ya bu harap halimiz, soyundu kılından sözcükler ve yalnızız işte, birbirimizden... Uzaktan duyarım şimdi adını ay sararırken dağların yamacında ıslanan gözlerimde söner yangını dilinin seni teşhir ederim geceye ürker kuşları tenhalığında, ölürüm... Ben yaşamıda bilirim çiçeksiz, güneşsiz. düştüğüm yerleri kekelerim kendime, unutmam bir akşam kapımıza dayanan güz sancısını, o büyük yenilgimizi bak üşüyoruz işte, yalnızız... |
hep yanımdasın
kimse görmüyor
ben de görmüyorum
ama yanımdasın